نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين هوش هيجاني و خلاقيت با انگيزش پيشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در رابطه بين هوش هيجاني و خلاقيت بر انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان انجام شد. طرح اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. به اين منظور 308 نفر از دانش‌آموزان پايه نهم شهرستان سلماس (150 پسر و 158 دختر) به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند و به مقياس‌هاي خودكارآمدي عمومي شرر، هوش هيجاني شات، خلاقيت عابدي و انگيزش پيشرفت هرمنس پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه بين هوش هيجاني و خلاقيت با خودكارآمدي رابطه مثبت و معنادار و هم‌چنين رابطه معناداري بين هوش هيجاني و خلاقيت با انگيزش پيشرفت از طريق ميانجي‌گري خودكارآمدي به دست آمد. نتايج مدل معادلات ساختاري نشان از برازندگي مدل مفروض تحقيق داشت. با توجه به يافته‌ها مي‌توان گفت كه خودكارآمدي نقش واسطه‌اي در رابطه بين هوش هيجاني و خلاقيت با انگيزش پيشرفت دارد. براين اساس با در نظرگرفتن متغيرهايي چون نقش هوش هيجاني، خلاقيت و خودكارآمدي مي‌توان ميزان انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان را ارتقاء بخشيد.