بررسي تأثيرآموزش مهارت‌هاي مطالعه برنامه ريزي و مديريت زمان و روش تمركز و حافظه بر ميزان پيشرفت تحصيلي وانگيزش پيشرفت دانشآموزان ايراني ساكن كشور تاجيكستان در مقطع ابتدايي

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثيرآموزش روش‌هاي مطالعه برنامه ريزي ومديريت زمان و روش تمركز وحافظه بر ميزان پيشرفت تحصيلي وانگيزش پيشرفت دانش آموزان ايراني ساكن كشور تاجيكستان بود. روش پژوهش تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون چندگروهي بود. از جامعه آماري پژوهش كه شامل كليه دانش آموزان مدارس ايراني ساكن در شهر دوشنبه تاجيكستان در مقطع ابتدايي در سال 92-1393 مشغول به تحصيل بودند، تعداد 60 دانش آموز در 3 گروه (2 گروه آزمايش و يك گروه كنترل) قرار داده شدند. دانش آموزان هر 3 گروه به پرسشنامه انگيزش پيشرفت هرمنس پاسخ داده و معدل نيمسال اول و دوم آن‌ها نيز ثبت شد و افراد گروه‌هاي آزمايش طي 10 هفته (10 جلسه) آموزش‌هاي مربوط به مهارت‌هاي مدنظر پژوهش را دريافت كردند. پس از مداخله، مجدداً دانش آموزان پرسشنامه انگيزش پيشرفت را تكميل نمودند و معدل جديد آن‌ها نيز ثبت شد. در نهايت داده‌هاي پژوهش با استفاده ازآزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تجزيه وتحليل شد. نتايج نشان داد كه آموزش روش برنامه ريزي و مديريت زمان برميزان پيشرفت تحصيلي دانش آموزان بي تأثير است اما بر انگيزش پيشرفت آن‌ها تأثيرگذار است. همچنين آموزش روش تمركز و حافظه، بر ميزان پيشرفت تحصيلي و انگيزش پيشرفت آن‌ها تأثيرگذار است.