بررسي و تحليل سبك شناسي ادبي و فكري شعر حسين پناهي

در بررسي سبك شعر، ما با دو رويكرد روبرو هستيم؛ يكي سبك دوره و ديگري سبك شخصي. در اين ميان شاعر با تشخص خاصي كه در شعر خويش به كار ميگيرد به نوعي سبك شخصي ميرسد كه شاعر را از ديگر شاعران متمايز ميكند. از آنجا كه سبك شناسي ابزاري مفيد براي شناسايي هويت انساني، علمي، ادبي و ايدئولوژيك شاعر است لذا با اين عيار وجوه مختلف سبكي اشعار شاعران بهتر سنجيده ميشوند. سبك شناسي در چند جهت قابل بررسي است: زباني، فكري، ادبي و...؛ سبك شناسي در دو سطح ادبي و فكري شاعر ميتواند پژوهشگران را در مسير شناسايي و بررسي و تحليل انديشۀ شاعران قرار دهد. با وجود اين پژوهش حاضر سعي دارد با روش توصيفي- تحليلي و با ابزار مطالعۀ كتابخانه اي به بررسي شعر و انديشه حسين پناهي از ديدگاه سبك شناسي ادبي و فكري بپردازد. نتايج نشان ميدهد كه شعر پناهي داراي بن مايه هاي فكري مانند نگاه به فلسفه، زن، كودكي و زادگاه شاعر، وطن، مرگ و عشق با بسامد بالايي است و نيز در حوزۀ ادبي از تشبيه، استعار، و تكرار بيشتر از ديگر عناصر ادبي بهره برده است.