بررسي و مقايسۀ مرثيۀ سه نسل از شاعران معاصر

مرثيه يا سوگسرود از ديرينه ترين انواع ادبي و درونمايه هاي شعري بحساب مي ­آيد كه در گذر زمان اشكال متعددي بخود ديده است. در اين مقاله با بررسي آثار و سروده هاي جمعي از شاعران معاصر، با تحولات و دگرگونيهاي ساختاري و معنايي اين گونۀ ادبي، در روزگارِ نوين آشنا ميشويم. شاعراني كه در نظر گرفته شده اند از سه نسل مختلف با انديشه هاي متفاوت و خاصّ خود، شامل شش سخنور ميباشند: ملك الشعراي بهار و محمدحسين شهريار دو شاعر كهنگرا، مهدي اخوان ثالث و احمد شاملو شاعراني نو انديش با گرايشهاي فكري خاصّ خود، عليرضا قزوه و قيصر امين پور بعنوان شاعران انقلابي. جامعۀ آماري مورد تحقيق تمامي آثار آنان ميباشد. در اين بررسي كه بشيوۀ كتابخانه اي با روش فيش برداري انجام شد، پس از استخراج تمامي مراثي آنان و تجزيه و تحليل هر يك از اين اشعار، نتايجي بدست آمد كه عبارتند از: الف) بررسي بسامد مرثيه در سروده هاي شاعران مذكور و مشخص كردن تعداد مرثيه در سروده هاي هريك از اين سخنوران ب) بررسي خصايص و ويژگيهاي زباني هر شاعر در مرثيه هايش ج) بررسي مخاطبان مرثيه ها؛ كه نتايج حاصله در اين بخش عاملي شد كه بتوان اين اشعار را در زيرمجموعه هاي متعددي از جمله: 1. مراثي شخصي 2. مراثي ديني 3. مراثي اجتماعي 4. مراثي انقلابي و ... تقسيم كرد.