دولتِ تمدني و كنش‌گري در روابط بين‌الملل

هدف پژوهش حاضر بررسي نحوه‌ي اثرگذاري تمدن، به ‌عنوان يك پديده‌ي نوظهور در نظام بين‎المل است. روش پژوهش توصيفي – تحليلي بوده و اطلاعات به شيوه كتابخانه اي گردآوري شده‌اند. حاصل اين پژوهش، فهم چگونگي كارگزاري دولت تمدني و تمايز آن با ساير بازيگران (هم‌چون دولت ملي) و نحوه‌ي كنش‌گري آن‌ها در نظام بين‎الملل معاصر بود. پيامد دانشي تحليل فرايندي اثرگذاري تمدن در نظم جهاني و اثبات وجود چنين فرايندي، ما را به ضرورت سطح تحليل تمدن و يا نظريه‎هاي تمدني رهنمون مي‎سازد. براي بازيگران تمدني، ادامه‌ي كنش‌گري در وضعيت سرزميني و ملي، مخاطره‎آميز بوده و باعث مسكوت‎ماندن بخشي از ظرفيت‎هاي اين بازيگران و در نهايت تكرار تجربه‌ي اوايل قرن بيستم ايران، تركيه و ... مي‌شود. باقي‌ ماندن در وضعيت دولت ملي و دولت سرزميني، هم در سياست داخلي و هم در سياست خارجي، سبب مي‎شود كه بخشي از منابع اثرگذار بر اين دولت‎ها از چرخه‌ي بهره‎برداري خارج شوند. حفظ حد و مرزهاي مشخص براساس يك قرائت ملي و سرزميني، در حالي كه عناصر تشكيل‎دهنده‌ي هويت تمايل به برون‎گرايي حداكثري دارند، زمينه‌ساز نوع خاصي از توقف است. فهم چگونگي ظهور دولت تمدني مي‎تواند ما را به فهم كنش‌گري دولت تمدني در روابط بين‎الملل برساند و به چگونگي ايجاد صلح در منطقه‌اي خاص يا در نظام بين‌الملل و نظم جهاني و افزايش سطح همگرايي رهنمون شود. هدف پژوهش حاضر بررسي نحوه‌ي اثرگذاري تمدن، به ‌عنوان يك پديده‌ي نوظهور در نظام بين‎المل است. روش پژوهش توصيفي – تحليلي بوده و اطلاعات به شيوه كتابخانه اي گردآوري شده‌اند. حاصل اين پژوهش، فهم چگونگي كارگزاري دولت تمدني و تمايز آن با ساير بازيگران (هم‌چون دولت ملي) و نحوه‌ي كنش‌گري آن‌ها در نظام بين‎الملل معاصر بود. پيامد دانشي تحليل فرايندي اثرگذاري تمدن در نظم جهاني و اثبات وجود چنين فرايندي، ما را به ضرورت سطح تحليل تمدن و يا نظريه‎هاي تمدني رهنمون مي‎سازد. براي بازيگران تمدني، ادامه‌ي كنش‌گري در وضعيت سرزميني و ملي، مخاطره‎آميز بوده و باعث مسكوت‎ماندن بخشي از ظرفيت‎هاي اين بازيگران و در نهايت تكرار تجربه‌ي اوايل قرن بيستم ايران، تركيه و ... مي‌شود. باقي‌ ماندن در وضعيت دولت ملي و دولت سرزميني، هم در سياست داخلي و هم در سياست خارجي، سبب مي‎شود كه بخشي از منابع اثرگذار بر اين دولت‎ها از چرخه‌ي بهره‎برداري خارج شوند. حفظ حد و مرزهاي مشخص براساس يك قرائت ملي و سرزميني، در حالي كه عناصر تشكيل‎دهنده‌ي هويت تمايل به برون‎گرايي حداكثري دارند، زمينه‌ساز نوع خاصي از توقف است. فهم چگونگي ظهور دولت تمدني مي‎تواند ما را به فهم كنش‌گري دولت تمدني در روابط بين‎الملل برساند و به چگونگي ايجاد صلح در منطقه‌اي خاص يا در نظام بين‌الملل و نظم جهاني و افزايش سطح همگرايي رهنمون شود.