امكان سنجي اجراي راهبرد توانمندسازي در ساماندهي سكونتگاه هاي غيررسمي ايران

توانمندسازي كه به عنوان راهبردي ليبرال در راستاي ساماندهي سكونتگاه هاي غيررسمي توسط بانك جهاني مطرح شده است؛ قابليت اجراي آن در ايران با پرسش مواجه است، بنابراين، پژوهش حاضر در راستاي اين مسئله درصدد امكان سنجي اجراي ابعاد و شاخص هاي گوناگون توانمندسازي مي باشد تا بر اين اساس مشخص گردد كه چه ابعاد و شاخص هاي توانمندسازي امكان بيشتر براي اجرا در كشور ايران براي ساماندهي سكونتگاه هاي غيررسمي را دارند. بعد از استخراج شاخص هاي توانمندسازي از منابع مختلف، اين شاخص ها و زيرشاخص هاي آن ها به شكل پرسشنامه در ساختار روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) وارد شد و اين پرسشنامه در ميان 30 نفر از خبرگان دانشگاهي و متخصصين اجرائي در حوزه هاي مسكن، توانمندسازي، برنامه ريزي اجتماعي، برنامه ريزي شهري توزيع شد. نتايج حاصل از پرسشنامه ها نشان مي دهد كه از 6 بعد توانمندسازي، ابعاد تكنولوژيكي، زيست محيطي، اقتصادي، اجتماعي، حقوقي و اجرايي داراي بيشترين امكان اجرائي شدن هستند. همچنين امكان اجرائي شدن زير شاخص هاي هر بعد نيز به دست آمده است كه زير شاخص هاي ايجاد دسترسي گروه هاي مختلف به تكنولوژي هاي ارتباطي، آموزش اينترنت و رايانه به زنان، يادگيري تعاملي در آموزش زيست محيطي از طريق تجارب دست اول بيشترين امكان اجرا و اصلاح سازمان هاي مردم نهاد، توسعه سازمان هاي مردم نهاد و ارتقا توانمندي شهروندان در اعمال نظارت بر روي مقامات كمترين امكان اجرايي شدن را دارا هستند.