مقايسه كيفيت زندگي و روش هاي مقابله اي در افراد ديابتي و غيرديابتي

Comparison of Quality of Life and Coping Strategies in Diabetic and Non Diabetic People

بيماران ديابتي با عوامل تنش زاي متعدد جسمي و رواني مواجه هستند كه كيفيت زندگي آنان را تحت تاثير قرار مي دهد. مشكل عمده اين بيماران كه موجب پيچيده تر شدن شرايط كيفي زندگي آنها شده، روش هاي مقابله اي و سازگاري آنها با اين بيماري است. از اين رو پژوهش حاضر با هدف تعيين كيفيت زندگي و انواع روش هاي مقابله اي بيماران ديابتي و مقايسه آن با افراد غيرديابتي صورت گرفت. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه علي ـ مقايسه اي بود كه روي بيماران مبتلا به ديابت مراجعه كننده به مركز آموزش ديابت سينا در شهر تبريز در سال 1390 صورت گرفت. 60 بيمار با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و با افراد غيرديابتي مقايسه شدند. اطلاعات از طريق پرسشنامه راهبردهاي مقابله اي لازاروس و فولكمن (1985) و فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي (SF-36) جمع آوري گرديد. تحليل داده ها با روش تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) انجام شد. نتايج: نمره افراد غيرديابتي در كيفيت زندگي و ابعاد آن نسبت به افراد ديابتي در سطح بالاتري قرار داشت نتايج: نمره افراد غيرديابتي در كيفيت زندگي و ابعاد آن نسبت به افراد ديابتي در سطح بالاتري قرار داشت همچنين، افراد غيرديابتي بيشتر به روش مقابله اي مسئله مدار و افراد ديابتي بيشتر به روش مقابله اي هيجان مدار و اجتنابي ( 0/05< p) روي آوردند. در اين مطالعه بين زنان و مردان از لحاظ ابعاد مختلف كيفيت زندگي و روش هاي مقابله اي تفاوت معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، كيفيت زندگي افراد تحت تاثير شيوه مقابله فرد با مسائل قرار مي گيرد. روش هيجان مدار در كاهش كيفيت زندگي و روش مسئله مدار در افزايش آن نقش دارد. بنابراين لازم است جهت ارتقاء كيفيت زندگي اين بيماران، مداخلاتي جهت آموزش روش هاي مسئله مدار صورت گيرد.

Diabetic patients face with different physical and psychological challenging factors which impress their quality of life. The major problem of these patients, which has made their life circumstances more complicated, is coping and adapting styles with the illness. So, this study aimed to determine quality of life and also different kinds of coping strategies in patients with type 2 diabetes and also to compare it with those of healthy people. Methods: In this study, sixty diabetic patients (30 male, 30 female), were chosen by available sampling method from the people who referred to Sina Diabetes center in Tabriz and were compared with sixty non diabetic people (30 male, 30 female). Data were collected by two questionnaires including the short form health survey (SF-36) and coping style Inventories. MANOVA method was used to analyze the research data. Results: The study results showed that non diabetics were significantly higher than diabetic patients in regard to quality of life and its dimensions (p<0.001). Also results revealed that non diabetic people used the problem–oriented styles (p<0.001), however diabetic patients used emotional-oriented coping and avoidance strategies more (p<0.05). In this study (in both groups), females in comparison with males had lower score in quality of life and used more emotion-oriented coping styles and less problem-oriented styles. Conclusion: The results indicated that individuals’ quality of life was affected by their coping style with different affairs. Emotional-oriented coping and avoidance strategies were related with decrease of quality of life in diabetic patients whereas problem-oriented styles enhanced it. Therefore, it is necessary to perform interventions for teaching problem solving coping in order to improve these patients' quality of life.