بررسي ميزان همخواني تشخيص باليني با گزارش پاتولوژي ضايعات بافت نرم بيماران مراجعه كننده به بخش پاتولوژي دانشكده هاي دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران و شهيد بهشتي در طي سال هاي 1387-1384

Assessment of Agreement between Clinical Diagnosis and Pathologic Report in the Soft Tissue Lesions of the Patients Referring to Pathology Department of Dental School, Tehran and Shahid Beheshti University of Medical Sciences During 2005-2008

همخواني بين تشخيص باليني و پاتولوژي، نقش مهمي در اتخاذ يك طرح درمان مناسب و جلوگيري از عوارض و مشكلات جدي تر بيماران دارد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان همخواني تشخيص باليني و گزارش پاتولوژي بيماران مراجعه كننده به بخش پاتولوژي دانشكده دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران و شهيد بهشتي از سال 1384تا 1387 انجام گرفته است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي گذشته نگر، 300 ضايعه بافت نرم از بيماران مراجعه كننده به بخش پاتولوژي به روش سرشماري انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ضايعات بر اساس روش ذكرشده در كتاب هاي مرجع پاتولوژي، طبقه بندي و ميزان همخواني دو تشخيص انجام شده بر اساس جنس و سن با استفاده از آمار توصيفي بررسي شدند. نتايج: دراين مطالعه تشخيص پاتولوژي به عنوان تشخيص قطعي و Golden standard در نظر گرفته شده است. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه ضريب توافقي بين دو تشخيص باليني و پاتولوژي در تمامي ضايعات به جز پمفيگوس و POF بالاي 0/7 بود. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه جراحان فك و صورت در دانشكده هاي دندانپزشكي تهران و شهيد بهشتي تشخيص هاي قابل قبولي را در مورد ضايعات پاتولوژيك در فاصله سال هاي 1387-1384 داشته اند. با اين حال وجود حتي اختلاف هاي اندك در دو تشخيص، ايجاب مي كند جهت پيشگيري از عوارض ضايعات و تعيين تشخيصي منطبق بر اصول علمي و دقيق، بيماران به طور كامل از نظر باليني و پاراكلينيكي ارزيابي شده و تلاش هاي لازم جهت منطبق ساختن دو تشخيص انجام شود.

Agreement between clinical and pathologic diagnoses plays an important role in an appropriate treatment plan and it may also prevent serious side effects and problems in patients. This study was conducted to assess the agreement between clinical diagnoses and pathologic reports in soft tissue lesions of patients referring to pathology department of dental school, Tehran and shahid Beheshti university of medical sciences during 2005-2008. Methods: In this retrospective and descriptive study, 300 soft tissue lesions of patients referring to pathology department were selected by census sampling method and then were analyzed. The lesions were classified according to the criteria proposed by reference pathology textbooks and the data records regarding the patients age, gender and clinical and pathologic diagnoses were noted. Concordance between two diagnoses was determined by descriptive statistics. Results: In this study, pathologic findings were golden standard (definitive diagnoses). The results showed the concordance between two clinical and pathologic diagnoses were more than 0/7 except POF and pemphigus. Conclusion: The results showed that the surgeons of oral and maxillofacial surgery in dental departments of Tehran and shahid Beheshti university of medical science provided acceptable diagnoses regarding pathologic lesions during 2005-2008. However, even the slight differences between two diagnoses necessitate all patients to be evaluated clinically and paraclinically in order to propose an accurate scientific diagnosis and prevent the harmful outcomes of the disease. Furthermore most efforts must be done to make more agreements between clinical and pathological diagnoses.