اثر متغير بودن سرعت پراكندگي ستاره‌ها با عرض جغرافيايي كهكشاني در تفسير نتايج رصدي رويدادهاي ريزهمگرايي گرانشي

The effect of variation of stellar dispersion velocities by the galactic latitude in interpreting gravitational microlensing observations

كهكشان ما يك كهكشان مارپيچي است و ستاره‌هاي آن درون يك قرص نازك حول هسته كهكشان مي‌چرخند. سرعت پراكندگي ستاره‌ها درون قرص كهكشان در راستاي عمود بر قرص تابعي از عرض جغرافيايي كهكشاني است و با افزايش فاصله از قرص كهكشان كاهش مي‌يابد. در مدل كهكشاني بوزانسون، از وابستگي سرعت پراكندگي ستاره‌ها به عرض جغرافيايي صرف نظر مي‌شود و سرعت پراكندگي را تنها تابعي از سن ستاره‌ها در نظر مي‌گيرند. در تفسير داده‌هاي رصدي رويدادهاي ريزهمگرايي گرانشي اغلب از مدل بوزانسون استفاده مي‌شود و با درنظر گرفتن تابع توزيع تواني براي جرم در قرص كهكشان، شاخص تواني اين تابع را تعيين مي‌كنند. در اين مقاله نشان مي‌دهيم كه ناديده گرفتن تغييرات سرعت پراكندگي با عرض جغرافيايي كهكشاني باعث مي‌شود به كمك ريزهمگرايي گرانشي تعداد اجرام سبك‌تر درون قرص كهكشان بيشتر از واقعيت تخمين زده شود

Our galaxy is a spiral galaxy and its stars are mostly in a thin disk and rotate around the galactic center. The vertical component of the dispersion velocity of stars is a function of the galactic latitude and decreases with increasing it. In the galactic Besancon model, this dependence is ignored and they just consider the dependence of dispersion velocity on the stellar age. Becanson model is mostly applied to interpret the observational data of gravitational microlensing events to indicate the power index of the power-law number density of mass into the galactic disk. In this paper, we explain that ignoring the dependence of the dispersion velocity on the galactic latitude causes an overestimation of the number of low-mass objects in the galactic disk.