پديد آورندگان :
حسن پور آلاشتي،حسين دانشگاه مازندران , ميردار رضايي، مصطفي دانشگاه مازندران , محمدي ده عباساني، راحيل دانشگاه مازندران
كليدواژه :
تصوير , استعارة كنايه , استعارة ايهامي كنايه , صناعات كنايه محور , براعت استهلال
چكيده فارسي :
تصرّف هنرمند در زبان سبب خلق تصوير مي‌شود؛ اين دگرگوني به‌وسيله بهكارگيري عناصري شكل مي‌گيرد كه در مجراي زبان موجود و از قابليّت‌هاي ذاتي آن است. هنرور با كشف و بهره‌گيري از اين ابزار، در هنجار طبيعي زبان دست برده، به‌واسطۀ همين دست‌كاري، دست به آفرينش تصوير مي‌زند. از اين منظر، كتاب نفثه‌المصدور مشحون از تصويرسازي‌هاي بديع و جذّاب است. از سوي ديگر، چگونگيِ آغاز سخن و پرداخت آن در تأثيرگذاري اثر بر خواننده، نقش بسزا و تعيين‌كننده‌اي دارد و نويسنده توانا با نگاشتن سرآغاز و مطلعي مناسب، ضمن اينكه مي‌تواند ميزان جذب و تأثير كتابش را دوچندان كند، خواننده را نيز در جريان جوّ كلّي و فحواي اثر قرار مي‌دهد. يكي از تكنيك‌هاي ظريف و اثرگذار در اين زمينه، بهكارگيري صناعت بديعيِ «براعت استهلال» است. در كتاب نفثه‌المصدور، نويسنده دو بار از اين صناعت بهره مي‌گيرد: نخست در مقدمه كتاب كه دو واژه «شمشير» و «قلم» ـ در كنار مسائلي چون غصه و هجران ياران، جسم انسان‌هاي كشته‌شده ... ـ در بيشتر تصويرسازي‌هاي نويسنده ديده مي‌شود؛ دوّمين «براعت استهلال» تقريباً در ميانه كتاب ديده مي‌شود و درآن تصويرسازي‌هاي نويسنده پي‌درپي و به‌وسيله پديده‌هايي مختلف (چون آسمان، زمين، شفق، صبح، كوه و دريا) صورت مي‌گيرد. يكي از انواع ابزارهاي تصويرآفرين كه نسوي در سرآغاز سخن خود با بهكارگيري آن مي‌كوشد تصوّرهاي ذهني خود را به تصوير مبدّل كند، صنايع «كنايه‌محور» است. اين جستار مي‌كوشد ضمن تعريف صناعات كنايه‌محور، به تشريح دو گونه آن، يعني صناعت «استعاره ايهامي كنايه» و «استعارۀ كنايه» بپردازد كه در آفرينش تصويرهاي بديع در درآمد (براعت استهلال)هاي نفثه‌المصدور نقشي اساسي دارند.
چكيده لاتين :
The modification in language by the artist, creates an image; this transformation is shaped by the use of elements that are in the context of existing language and its inherent capabilities. With the discovery and utilization of these tools, artificer modifies the natural norms of the language and, through this manipulation, creates the image of creation. From this perspective, the book "Nafsat-al-Madsur" is full of fascinating imagery; On the other hand, how to start a speech and editing it in order to effect on the reader, has an important and determinative role, and the author can write the appropriate beginning, while also being able to duplicate the influence of his book. He also puts the reader in the background of the work and its concept. One of the finest and most influential techniques in this regard is the use of the primitive craft of the “opening the future”. In the book titled " Nafsat-al-Madsur", the author uses this technique twice: first, on the first page of the book, that contains "three-pages" full text, two words "sword" and " The pen " is seen at the center of the author's imagery; the second “opening the future” is seen almost in the middle of the book, in which author's illustrations are sequentially followed by various phenomena (like the Sky, the earth, aurora, morning, mountain and sea). One of the many types of imaging tools that Nasawi uses at the beginning of his speech to apply his image to transform his mental imagery into an image. This survey attempts to define, in addition to defining syntactic manifestations, two types of it, namely, the "amphibology metaphor irony” and "irony metaphor", which in the creation of images have an important role.
