معرفي يك اثر خطي فلسفي از ابن‌سينا با عنوان «المجالس السبعه في البدو و الاعاده»

يكي از آثار خطي ابن‌سينا، رساله «المجالس السبعة في البدو و الاعادة» است. ابن‌سينا در اين رساله، در جواب سؤالات ابوالحسن عامري، يكي از مسائل محوري فلسفه؛ يعني صدور كثرت از وحدت و نيز سير صعودي خلقت را تبيين كرده است. او معتقد است با افاضه‌ي أمر از مبدأ اول، عقل ابداع مي‌شود و به‌ واسطه‌ي عقل، نفس انشاء مي‌شود و از نفس، طبيعت اختراع مي‌شود و از طبيعت در اثر حركت از نقطه در سه جهت، جسم تحقق پيدا مي‌كند و سير نزولي خلقت پايان مي‌پذيرد و با اولين تركيب اجسام، سير صعودي موجودات آغاز مي‌شود. با تحريك طبيعت در جسم، نبات، حيوان و انسان حاصل مي‌شود. انسان نيز چون نفس ناطقه دارد، در ابتدا به‌صورت عقل هيولاني بوده و با تكامل عقل به مرحله‌اي ارتقا مي‌يابد كه به همه‌ي معاني و علوم احاطه پيدا مي‌كند و عقل فعال ناميده مي‌شود. دلايل بسياري وجود دارد كه سنديّت اين رساله را مدلّل مي‌كند و هويت سؤال‌كننده را ابوالحسن عامري معرفي مي‌كند. اين مقاله با بررسي سنديت و ارائه گزارش محتوايي رساله، به دنبال معرفي آن به جامعه‌ي علمي است.