بررسي رابطه حجم پول، سطح عمومي قيمتها و رشد اقتصادي در ايران در طول دوره پس از انقلاب (89-1358)

فاقد عنوان لاتين

به دليل بالا بودن تورم در اقتصاد ايران، بخصوص در سالهاي اخير، اين موضوع به يكي از معضلاتي تبديل شده كه نه تنها توجه اقتصاددانان، بلكه به دليل آثار و پيامدهاي اجتماعي و سياسي آن همواره مورد توجه دولتمردان و سياستگذاران نيز بوده است. اين تحقيق با استفاده از داده هاي سالانه براي دوره زماني پس از انقلاب (1389-1358)، و با بكارگيري مدل خودرگرسيوني با وقفه هاي توزيعي (ARDL) به بررسي رابطه بين حجم پول، سطح عمومي قيمتها و رشد اقتصادي در ايران پرداخته است. يافته هاي حاصل از تخمين مدل بلندمدت، ارتباط مثبت رشد حجم پول و سطح عمومي قيمتها را تاييد مي كند. به گونه اي كه 10 درصد افزايش حجم پول، سبب 7/4 درصد افزايش شاخص قيمت كالاها و خدمات مصرفي مي شود. نتايج حاصل از تخمين مدل بلندمدت همچنين حاكي از آن است كه رشد اقتصادي تاثير منفي بر سطح عمومي قيمتها دارد. بدان معنا كه افزايش توليد ناخالص داخلي واقعي، سبب كاهش سطح عمومي قيمتها و كاهش تورم شده است. بعلاوه، نتايج آزمون مدل تصحيح خطا (ECM) بيانگر آنست كه بيش از دو سال طول مي كشد تا عدم تعادل هاي كوتاه مدت تورم از بين رفته و به رابطه بلندمدت خويش برسد.

The purpose of this paper is to investigate the relationship between money supply, inflation and economic growth in Iran. By applying an econometric technique of Auto Regressive Distributed Lags (ARDL), it uses annual data over the period of 1979 -2010. The results of this study demonstrate that increasing the money supply has a positive and significant effect on inflation rate whilst increasing gross domestic product has negative and significant effect on inflation in Iran. The findings of long term estimation also emphasize that, the money supply has a 0/47 percent on inflation whilst, GDP growth has a negative impact on general price level. This means that, growth of GDP can lead to decreasing inflation. The results of the ECM test also indicate that, short term disequilibrium in inflation can be adjusted in more than 2 years