خطاهاي منتشر شده و اصلاحيه‌ مقاله هاي حوزه علم اطلاعات و كتابداري

هدف: زماني كه اطلاعات مهمي در مقالۀ منتشرشده‌اي مفقود بوده و يا خطاي غيرعمدي در مقاله به‌وقوع پيوسته باشد، تصحيحات لازم از طريق نگارش اصلاحيه‌اي از سوي نويسندگان يا سردبير منتشر  مي‌شود تا اطلاعات موجود در مقاله را قابل اطمينان سازد. پژوهش حاضر با هدف مطالعۀ اصلاحيۀ مقاله‌هاي منتشرشده در مجله‌هاي حوزه كتابداري و اطلاع‌رساني طي سال‌هاي 2006 تا 2015 ميلادي انجام شده است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف نوعي مطالعۀ كاربردي است و با رويكرد توصيفي _ همبستگي و استفاده از شاخص‌هاي علم‌سنجي انجام شده است. جامعۀ پژوهش شامل اصلاحيۀ‌ مقاله‌هاي حوزه كتابداري و اطلاع‌رساني نمايه‌شده در پايگاه وب‌آو‌ساينس طي سال‌هاي 2006 تا 2015 است. در مجموع 212 اصلاحيه منتشر شده در 47 مجله با مراجعه به متن كامل اصلاحيه‌ها مطالعه شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد طي بازۀ زماني مورد بررسي، به‌طور متوسط 4/51 مورد اصلاحيه در هر مجلۀ‌ حوزه كتابداري و اطلاع‌رساني منتشر شده و سهم مقاله‌هاي داراي اصلاحيه به كل مقاله‌ها در اين حوزه معادل 0/69 درصد بوده است. همچنين به‌طور ميانگين، اصلاحيۀ مقاله‌ها در فاصلۀ زماني 8/7 ماه پس از مقاله اصلي منتشر شده‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد بيشترين ميزان خطا در مقاله‌هاي حوزۀ كتابداري و اطلاع‌رساني به‌ترتيب در قسمت‌هاي اطلاعات نويسندگان (27/03 درصد)، منابع (14/16 درصد)، جدول‌ها (12/45 درصد)، نمودارها (6/87 درصد) و مقدمه (6/44 درصد) رخ داده است. همچنين نتايج آزمون همبستگي اسپيرمن نشان داد رابطۀ آماري معناداري ميان كيفيت مجله‌هاي كتابداري و اطلاع‌رساني بر اساس شاخص ميانگين ضريب تأثير و سهم مقاله‌هاي داراي اصلاحيه به كلّ مقاله‌هاي مجله وجود ندارد. نتيجه‌گيري: اصلاح اشتباهات سهوي موجود در مقاله‌هاي منتشرشده، وظيفه‌اي اخلاقي براي پژوهشگران محسوب مي‌شود. مجله‌هاي علمي نيز بايد نسبت به فرايند داوري حساسيت زيادي داشته و سياست‌هاي روشني نيز درخصوص نحوۀ انتشار اصلاحيه‌ها ارائه كنند.