رابطۀ عوامل جمعيت‎شناختي و ميزان به‎كارگيري مؤلفه‎هاي مديريت اطلاعات شخصي

هدف: پژوهش حاضر بر آن است تا به ‎بررسي ارتباط ميان عوامل جمعيت‎شناختي و ميزان استفادۀ اعضاي هيئت‎علمي پژوهشگاه‎هاي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فنّاوري ايران از مؤلفه‎هاي مديريت اطلاعات شخصي بپردازد. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي است و با استفاده از روش پيمايشي انجام شده است. جامعۀ پژوهش را 302 نفر از اعضاي هيئت‎علمي پژوهشگاه‎هاي وابسته به وزارت علوم تشكيل مي‎دهد كه بر مبناي روش نمونه‎گيري طبقه‎ايِ تصادفي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسش‎نامه محقق‎ساخته‎اي بود كه بر اساس چارچوب نظري «جونز» (2012) و نظرهاي ساير صاحب‎نظران حوزۀ مديريت اطلاعات شخصي طراحي شد. داده‎ها با استفاده از نرم‎افزار آماري اس‎پي‎اس‎اس تجزيه‎وتحليل گرديد. يافته‎ها: يافته‎هاي پژوهش نشان داد اعضاي هيئت‎علمي از نظر ميزان به‎كارگيري مؤلفه‎هاي مديريت اطلاعات شخصي در وضعيت مطلوب و بالاتر از ميانگين مورد انتظار بودند. از نظر ميانگين، استفاده از شش‎مؤلفۀ مديريت اطلاعات شخصي بين اعضاي هيئت‎علمي زن و مرد، گروه‎هاي تحصيلي، درجۀ علمي، مرتبۀ علمي و سابقۀ كاري افراد تفاوت معناداري وجود داشت. سنّ افراد با ميزان استفادۀ آنان از مؤلفه‎هاي مديريت اطلاعات شخصي ارتباطي نداشت. نتايج: با توجه به يافته‎هاي پژوهش، به‎منظور ارتقاي مهارت‎هاي مديريت اطلاعات شخصي اعضاي هيئت‎علمي، برگزاري دوره‌هاي آموزشي و نيز توزيع جزوه‎هاي آموزشي، بروشور، اسلايدهاي آموزشي پيشنهاد گرديد.