مطالعه شبيه سازي ازدياد برداشت ناشي از تزريق گازهاي احتراق در مقايسه با بازگرداني و ساير روش هاي تزريق گاز

تزريق گاز بيش از 60 درصد روش هاي مرسوم ازدياد برداشت را شامل مي شود. تزريق بخار آب، دي اكسيدكربن، نيتروژن و بازگرداني گاز مخزن از جمله روش ها رايج تزريق گاز هستند. تأمين انرژي حرارتي جهت تبخير، جداسازي و خالص سازي دي اكسيدكربن و در نهايت اتلاف گاز از جمله معايب اين روش هاست. فرآيندهاي تزريق گاز اغلب در مخازني كه كلاهك گازي قوي دارند كارايي دارد؛ از اين رو مشكل عمده ديگر اين نوع فرآيندها تأمين حجم زياد گاز تزريقي است كه در اكثر موارد شركت هاي بهره برداري جهت تأمين منبع قابل اطمينان و طولاني مدت گاز با مشكل مواجهند. در نوشتار حاضر پيشنهاد مي شود كه براي ازدياد برداشت نفت، گازهاي ناشي از احتراق به مخزن تزريق شوند. در اين روش كه تركيبي از هر چهار روش مرسوم تزريق گاز است بدون نياز به تأمين انرژي خارجي براي تبخير آب، غلظت زيادي از گازهاي نيتروژن و دي اكسيدكربن با نرخ حجمي حداكثر 14 برابر گاز خروجي از مخزن به مخزن تزريق مي شود. در اين مقاله با بررسي فني-اقتصادي تزريق گازهاي احتراق در يكي از مخازن فعال كشور، ميزان انرژي بهينه سازي شده، ذخيره سازي گازهاي گلخانه اي و بازده تزريق گازهاي احتراق نسبت به روش بازگرداني گاز مخزن و ساير روش هاي تزريق گاز بررسي شده است.

فاقد چكيده مي باشد