بررسي آثار اندازه دولت بر رشد اقتصادي در ايران

فاقد عنوان و چكيده لاتين

دولت ها به واسطه نقش و وظايفي كه در اقتصاد دارند، به ناچار متحمل هزينه هايي مي شوند. ليكن چگونگي تاثيرگذاري افزايش مخارج دولت و در نتيجه اندازه دولت بر رشد اقتصادي در يك كشور چندان روشن نيست. در اين راستا، در اين مقاله بررسي اندازه دولت (نسبت كل مخارج دولت به توليد ناخالص داخلي) بر رشد اقتصادي در ايران مدنظر قرار گرفته است. براي اين منظور، يك تابع كاب داگلاس كه تابعي از اندازه دولت، سرمايه انساني و سرمايه فيزيكي است با استفاده از روش ARDL و اطلاعات سال هاي 1368 الي 1391 برآورد شده است و ضريب تاثيرگذاري اندازه دولت در دوره كوتاه مدت و بلندمدت استخراج شده است. نتايج حاكي از آن است كه بزرگ شدن دولت در دو دوره مذكور اثر مثبتي بر رشد اقتصادي ايران دارد، ليكن اين تاثيرگذاري در دوره بلندمدت بيشتر است. بنابراين، اندازه دولت همانند سرمايه انساني ابزاري براي برنامه ريزي افزايش رشد اقتصادي در بلندمدت است. ضريب تصحيح خطاي برآوردي نيز نشان مي دهد انحرافات و عدم تعادل ها در توليد سرانه اقتصاد ايران با سرعت كمي به سمت تعادل بلندمدت حركت مي كند.