ارزيابي كارايي فني صنعت بانكداري ايران و تعيين عوامل موثر برآن (رهيافت مدل هاي مرزي تصادفي)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اين پژوهش با استفاده از روش توليد مرزي تصادفي به ارزيابي و برآورد كارايي فني مجموعه اي از بانك هاي دولتي و خصوصي كشور با استفاده از دو دسته مدل هاي كارايي ثابت در طول زمان و مدل هاي كارايي متغير در طول زمان مي پردازد، مدل هاي مورد استفاده در اين پژوهش مدل اشميت و سيكلز(1984)(ss84)، مدل بتيس و كوئلي (1988)(bc88)، مدل كامباكار (1990)(kumb90)، مدل بتيس و كوئلي (1992)(bc92)، مدل اثرات ناكارايي بتيس و كوئلي (bc95) و مدل هاي اثرات تصادفي صحيح (گرين 2005) مي باشند. براي اين منظور از داده هاي 15 بانك كشور براي دوره زماني 1382-1390 استفاده شده است. با بررسي روند زماني كارايي بانك ها در اين مدل ها، نتايج نشان مي دهد كه بانك ها در طول دوره تحقيق، روند كارايي تقريبا ثابتي داشته و همواره بانك هاي خصوصي در مقايسه با بانك هاي دولتي از كارايي بيشتري برخوردار بوده اند. همچنين با اين وجود كه مدل هاي برآورد شده مقادير متفاوتي را براي متوسط كارايي مجموعه بانك ها ارائه دادند اما رتبه كارايي بانك ها به غير از مدل (bc95) در تمامي مدل ها تقريبا مشابه بوده است. بررسي عوامل موثر بر كارايي نشان مي دهد كه عامل سطح تحصيلات كاركنان تاثير معناداري بر افزايش كارايي بانك ها ندارد و شاخص هاي اندازه بانك، تعداد شعبات و خصوصي بودن بانك تاثير مثبتي بر كارايي فني بانك ها دارند.