بررسي تاثير نرخ ارز واقعي بر صادرات غير نفتي ايران

فاقد عنوان و چكيده لاتين

لزوم توجه به نرخ ارز به عنوان يكي از مباحث اساسي سياست هاي كلان اقتصادي در ادبيات اقتصادي هر كشوري ضروري است. نرخ ارز بيانگر ارزش پول هر كشوري است و ارتباط ميان اقتصاد داخلي با دنياي خارج را نشان مي دهد؛ بنابراين تنظيم مناسب نرخ ارز، توجه به تغييرات آن و عوامل موثر بر آن در هر شرايطي، مي تواند موضوعي قابل بحث و بررسي باشد. از طرف ديگر افزايش صادرات غير نفتي، اصلي ترين سياست اقتصادي دولت ايران در چند دهه اخير بوده است. به منظور رهايي از اقتصاد تك محصولي، توسعه صادرات غير نفتي براي دولت ايران يك ضرورت انكارناپذير است. در اين مطالعه با تصريح مدل مناسب از روش اقتصادسنجي VECM استفاده مي شود تا اثرات كوتاه مدت و بلندمدت نرخ ارز واقعي بر صادرات غير نفتي ايران طي دوره زماني 1388-1358 مورد بررسي قرار گيرد. اين مدل بهره وري را به عنوان يك عامل غير قيمتي در كنار عوامل قيمتي به كار مي برد و نتايج حاصل از آن نشان مي دهد كه در اين فاصله زماني، اثر نرخ ارز واقعي، درآمد جهاني، توليد ناخالص داخلي، رابطه مبادله و بهره وري نيروي كار(در بخش غير نفتي) بر صادرات غير نفتي مثبت بوده است.