معضل آزمون استدلال علّي در تحقيقات تطبيقي – تاريخي

تحقيقات تطبيقي- تاريخي، نوعاً با موردهاي خيلي كمي رو به‌ رو هستند. بدين خاطر براي آزمون مدعاي علّي‌شان با معضل متغيرهاي زياد و N كوچك مواجه‌اند. اين مشكل به خصوص هنگامي كه مسئله آزمون فرضيات رقيب به ميان مي‌آيد، مشكلي بنيادين محسوب مي‌شود. در پاسخ به اين مشكل، برخي پژوهشگران تطبيقي- تاريخي روش‌هاي توافق و اختلاف استوارت ميل را به كار گرفته‌اند تا عليّت را بر اساس تعداد كوچكي از موردها استنباط و فرضيات رقيب را آزمون نمايند. در صورتي كه اين روش‌ها، حتي هنگامي كه به‌ عنوان روش‌هاي حذفي به كار مي‌روند، براي تحليل تطبيقي- تاريخي رويه‌اي منسوخ و نامناسب هستند؛ چون نمي‌توانند: 1) رويكردي احتمال‌گرايانه را به كار گيرند؛ 2) از پس خطاي اندازه‌گيري داده‌ها برآيند؛ 3) تحليل چندمتغيري را به كار ببرند؛ 4) اثرات تعاملي را در توضيح پديده‌ها به كار گيرند. جاي تعجب ندارد كه خود ميل نيز تأكيد نموده ‌است كه روش‌هايش براي اكثر تحقيقات اجتماعي نامناسب مي‌باشند. ثانياً به نظر مي‌رسد اين روش‌ها از غلبه بر مشكل اصلي تحقيقات تطبيقي- تاريخي، يعني «متغيرهاي زياد و N كوچك» كه آزمون فرضيات علّي رقيب را غير ممكن مي‌سازد، خيلي دور افتاده باشند چه رسد به اين‌كه راه‌حلي براي آن باشند.

فاقد چكيده مي باشد