بررسي رفتار اطلاع‌يابي زندگي روزمره و محيط‌هاي اطلاعاتي ارامنه شهر تهران

A survey of Everyday -Life Information Seeking (ELIS) and Information Grounds of Armenians in Tehran

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر شناسايي رفتار اطلاع‌يابي زندگي روزمره، ميزان آشنايي و بهره‌گيري از اطلاعات و محيط‌هاي اطلاعاتي ارامنه تهران بوده است. روش پژوهش: پژوهش پيمايشي از نوع توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري پژوهش شامل افراد بالاتر از 15 سال ارامنه‌ي تهران است. تعداد كل جامعه آماري، 30000 نفر بود كه از اين تعداد 20000 نفر بيشتر از 15 سال سن داشتند. با استفاده از جدول كرجسي- مورگان، 377 نفر به عنوان نمونه تعيين گرديد. يافته­ ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه محيط‌هاي اطلاعاتي و ميزان استفاده از اين محيط‌ها به ترتيب عبارتند از منزل اقوام و دوستان (5/55 درصد‌)، محل كار (8/47 درصد‌) و كليسا (5/47 درصد‌). همچنين نتايج پژوهش نشان داد كه ارامنه نگرش مثبتي نسبت به اطلاعات و نقش مهم آن در زندگي روزمره دارند. بيشترين استفاده از وب‌سايت‌هاي فارسي و شبكه‌هاي ماهواره‌اي فارسي زبان خارج از كشور و كم‌ترين مورد مربوط به استفاده از برنامه‌هاي فارسي زبان رسانه‌ي ملي بود. بيشترين ميزان كسب اطلاعات از طريق رسانه‌هاي مختلف مربوط به كتاب، مجله و شبكه‌هاي ماهواره اي بود. ترجيح دادن ارتباط با هم زبانان خود در شبكه‌هاي اجتماعي، بي توجه بودن كتابخانه‌هاي عمومي نسبت به فرهنگ ارامنه و نيافتن اطلاعات مورد نياز درباره‌ي تاريخ و فرهنگ ارامنه در كتابخانه‌هاي عمومي از ديگر يافته‌هاي پژوهش هستند. نتيجه­ گيري: مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه ارامنه تهران مانند بسياري از اقوام ايراني ديگر مورد بي مهري كتابخانه‌هاي عمومي و رسانه‌هاي داخلي هستند. ضرورت دارد در اين زمينه دولت بازنگري اساسي بنمايد.

Background and Aim: This study attempted to identify Everyday Life Information Seeking (ELIS) and Information Grounds (IG) of Armenians in Tehran . Methods: The study is of a cross-sectional survey type. The study sample consisted of individuals older than 15 years. Total population was 30,000, of whom 20,000 were over 15 –year-old individuals. Using the Kerjcie– Morgan table, 377 individuals were selected as sample. Results: Data analysis showed that the kind and amount of use of the Iinformation Grounds were as follows: the home of rlatives and friends (55.5%), workplace (47.8%) and church (47.5%). The results also showed that the Armenians had a positive attitude towards information and its role in everyday life. Most Armenians used Persian websites and Persian-language satellite networks abroad; but they seldom used National Media's Persian-language programs. Armemians obtained most information from various media including books, magazines and satellite networks. They preferred to communicate with other Armenians throught social networks; and believed that public libraries do not consider Armenian culture, and thus, they can not find information about the history and culture of Armenians in public libraries. Conclusion: It can be concluded that Armenians in Tehran like many other Iranian minorities are deprived of services by public libraries and national media. It is essential for the government to reconsider the issue.