مقايسهٔ اثربخشي روش‌هاي درمان‌ شناختي و مواجهه‌اي بر اختلال وسواس فكري - عملي

Comparing the Efficacy of Cognitive and Exposure Therapy Methods in the Treatment of Obsessive-Compulsive Disorder

هدف: پژوهش حاضر به مقايسهٔ اثربخشي روش‌هاي درمان‌شناختي و مواجهه‌اي بر اختلال وسواس فكري- عملي پرداخته است. روش‌ بررسي: اين تحقيق آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعهٔ آماري اين پژوهش شامل تمامي بيماران مبتلا به وسواس فكري- عملي مراجعه‌كننده به مراكز باليني شهرستان‌هاي سقز و بوكان با دامنهٔ سني 40-20 سال بودند. نمونهٔ آماري اين تحقيق شامل 45 بيمار مبتلا به اختلال وسواس فكري- عملي، با روش انتصاب تصادفي، انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامهٔ مادسلي و براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) و آزمون تعقيبي كمترين تفاوت معنادار (LSD) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان شناختي و مواجهه‌اي به‌طور معناداري بر بهبود انواع وارسي‌كردن، شستشو، كندي و شك وسواسي در مقايسه با گروه كنترل اثربخش بوده‌اند (0٫01≥p). نتيجه‌گيري: درمان‌ شناختي ويتال در مقايسه با درمان مواجهه‌اي در درمان انواع وسواس‌ها تأثيرات بيشتري دارد.

Objective: The aim of this study was to compare the efficacy of Cognitive and Exposure therapies in the treatment of obsessive-compulsive disorder (OCD). Methods: An experimental study was conducted through pretest, post-test methods, using a control group. The statistical population of the study included all 20-40 year old OCD patients visiting clinical centers in Saghez and Boukan. Forty five patients with OCD were randomly selected from this population as samples. The experimental group underwent both cognitive and exposure therapies. The control group did not receive any kind of therapy. Data gathering was done with the Madsly questionnaire for OCD. Data analysis was done using multivariate analysis of covariance (MANCOVA) and the least significant difference (LSD) test to compare scores differences between pretest and posttest variables in the experimental and control groups. Results: Findings showed that cognitive and exposure therapies had significant impacts on improving obsession, checking out, washing, slowness and obsessive doubts in comparison to the control group (p<0.01). Conclusion: The results showed that Whittle’s Cognitive therapy had greater impact on reducing obsessions as compared to Exposure therapy. Keywords: Cognitive Therapy, Exposure Therapy, Obsessive-Compulsive Disorder