تأثير تمرين واقعيت مجازي و واقعي با و بدون محدوديت اطلاعات صوتي بر يادگيري مهارت فورهند تنيس روي ميز

Effects of Virtual Reality and Reality Training with and without Auditory Information limitation on Motor Learning Table Tennis Forehand

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرين واقعيت مجازي و واقعي با و بدون محدوديت اطلاعات صوتي بر يادگيري مهارت فورهند تنيس روي ميز بود. در اين پژوهش نيمه‌تجربي، 48 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه فردوسي مشهد (غير از دانشجويان رشتۀ تربيت‌بدني و علوم ورزشي) (با ميانگين سني 99 /0±28 /20 سال) كه مبتدي بودند، به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب ‌شده و پس از يك جلسه تمرين و براساس قد، وزن و نمرات اكتسابي در پيش‌آزمون، در چهار گروه هم‌سان (تمرين واقعي، تمرين واقعي با محدوديت اطلاعات صوتي، تمرين واقعيت مجازي و تمرين واقعيت مجازي با محدوديت اطلاعات صوتي) قرار گرفتند. اين افراد طي شش جلسه و در هر جلسه 60 ضربه را تمرين كردند. شايان‌ذكر است كه در اين پژوهش آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بونفروني مورداستفاده قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه هر چهار گروه در ضربه‌ها پيشرفت داشته‌اند كه اين پيشرفت در اثر تمرين حاصل ‌شده است. همچنين، در مراحل اكتساب و يادداري، گروه تمرين واقعي بدون محدوديت اطلاعات صوتي نسبت به گروه داراي محدوديت، عملكرد بهتري داشته است (P≤0.05) و بين گروه‌هاي واقعيت مجازي با و بدون محدوديت اطلاعات صوتي، گروه تمرين واقعي و واقعيت مجازي، گروه‌هاي تمرين واقعي و واقعيت مجازي كه محدوديت اطلاعات صوتي داشتند و درنهايت، گروه تمرين واقعي با محدوديت اطلاعات صوتي و تمرين واقعيت مجازي اختلاف معناداري مشاهده نمي‌شود (P≥0.05). به‌طوركلي، يافته‌ها حاكي از آن است كه تمرين در محيط واقعيت مجازي به‌عنوان يك بازي فعال (احتمالاً) مي‌تواند جايگزين مناسبي براي تمرين واقعي باشد و فرصت‌هاي بهتر يادگيري را فراهم كند. وجود اطلاعات صوتي نيز مي‌تواند براي اجراي حركت تسهيل‌كننده باشد.

The aim of this research was to study effectiveness of virtual reality and reality training with and without auditory information limitation on motor learning table tennis forehand.In this quasi-experimental study, 48 students novice (except physical education and sport science students) with age (20.28 ± 0.99) cluster multi-stage were selected and participants were assigned after pre-test and a training session according to age, high and obtain score, in two groups homogenous (reality training, reality training with auditory information limitation, virtual reality training, virtual reality training with auditory information limitation). These subjects were practice 6 sessions and each session 60 drive forehand table tennis. Data using analysis of covariance and tukey post hoc test were analyzed. Results showed four group in drive forehand progressed and this improvement obtains from training. The results show that in acquisition and retention phase reality training without auditory information limitation group was better performance to with auditory information limitation group (P≤0.005) and between virtual reality groups with and without auditory information limitation, reality training and virtual reality groups and between reality training and virtual reality groups that they had auditory information limitation and finally, between reality training with auditory information limitation group and virtual reality group was not observed a significant difference (P≥0.005). The results show that practice in virtual reality as a game activated can be a substitute for reality practice and provide opportunities to better learn. Also, auditory information facilitates for performance.