مقايسهٔ ميزان رضايت زناشويي والدين فرزندان عقب‌ماندهٔ ذهني تربيت‌پذير بهره‌مند و بي‌بهره از خدمات توانبخشي (آموزشي- مالي) مراكز بهزيستي شهرستان خرم آباد

Marital Satisfaction in Parents of ‘Children with Trainable Intellectual Disability’

هدف: هدف از انجام تحقيق حاضر مقايسهٔ رضايت زناشويي والدين كودكان عقب‌ماندهٔ ذهني تربيت‌پذير بهره‌مند و بي‌بهره از خدمات توانبخشي آموزشي و مالي بود. روش‌بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي به روش پيمايشي بود. جامعهٔ آماري اين پژوهش شامل والدين كودكان عقب‌ماندهٔ ذهني تربيت‌پذير بودند. نمونه‌اي به حجم 240 نفر با گروه‌هاي بهره‌مند و بي‌بهره از خدمات آموزشي و مالي به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده از آن‌ها انتخاب شد. ابزار اندازه‌گيري در اين پژوهش پرسشنامهٔ رضايت زناشويي انريچ بود. براي تجزيه‌ و‌ تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف‌معيار) و روش‌هاي آمار استنباطي (تحليل واريانس يك‌راهه و آزمون‌هاي تعقيبي) استفاده شد. يافته‌ها: به‌ طور كلي، يافته‌ها نشان داد كه بين رضايت زناشويي (گروه‌هاي بي‌بهره از خدمات آموزشي و مالي) و گروه‌هاي بهره‌مند از خدمات آموزشي و مالي تفاوت معنادار بوده (0٫039=p)، همچنين بين گروه فقط برخوردار از خدمات توانبخشي آموزشي و گروه‌هاي بي‌بهره از خدمات توانبخشي آموزشي و مالي تفاوت معنادار است (0٫031=p). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه گروه بهره‌مند از خدمات آموزشي و مالي از گروه بي‌بهره از خدمات آموزشي و مالي از رضايت‌مندي بيشتري برخوردار بوده و گروه برخوردار از خدمات آموزشي نسبت به گروه بي‌بهره از خدمات آموزشي و مالي از رضايت بيشتري برخوردار است.

Objective: The purpose of this study was to compare marital satisfaction in parents of children with trainable intellectual disability deprived of and benefiting from educationalfinancial rehabilitation services. Methods: A descriptive-analytical study was conducted through the census method. 240 parents of the aforementioned children were selected through random sampling in Khorramabad. The ENRICH marital satisfaction questionnaire was used to collect data. Data analysis was done using descriptive statistical tests (mean, SD), inferential tests (oneway ANOVA and follow-up tests). Results: Overall, the results showed a significant difference between the parental marital satisfaction of the group of children benefiting from and those deprived of financial & educational rehabilitation services (p=0.039). Furthermore, there was a significant difference between the group that had received educational services only, as compared to that which had not received any services at all (p=0.031). Conclusion: Provision of educational-financial services improves marital satisfaction in parents of ‘trainable mentally retarded children’.