رابطه علّي بين فرهنگ سازماني و سكوت سازماني با بهره وري نيروي انساني با ميانجيگري رفتار شهروند سازماني در بين كاركنان شهرداري

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه علّي بين فرهنگ سازماني و سكوت سازماني با بهره وري نيروي انساني با ميانجيگري رفتار شهروند سازماني در بين كاركنان شهرداري شهر زنجان بود. در اين مطالعه علّي-همبستگي، جامعه آماري شامل نمونه اي به تعداد 180 نفر از كاركنان شهرداري شهر زنجان بودند،كه به روش تصادفي چند مرحله اي براي شركت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش پرسش نامه بهره وري نيروي انساني هرسي و گلداسميت (1999)، پرسش نامه رفتار شهروند سازماني پودساكف و همكاران (1991)، پرسش نامه فرهنگ سازماني دنيسون (2000) و پرسش نامه استاندارد سكوت سازماني موريسون وميليكن (2000) بودند. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير نرم افزار (AMOS-22) انجام گرفت. بر اساس نتايج اين پژوهش، مدل پيشنهادي روابط علّيبين متغيرهاي مذكور، از برازش قابل قبولي برخوردار بود. به طور كلي، در مدل پيشنهادي پژوهش، نتايج نشان دادند كه فرهنگ سازماني هم به صورت مستقيم و هم به صورت غيرمستقيم از طريق رفتار شهروند سازماني با بهره وري نيروي انساني رابطه دارد. همچنين نتايج نيز نشان داد سكوت سازماني از طريق رفتار شهروند سازماني با بهره وري نيروي انساني رابطه دارد.