نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي در ايجاد ارتباط بين عملكرد تحصيلي دانش آموزان و خودكارآمدي معلمان در تدريس علوم تجربي به عنوان پژوهش

The role of academic self-efficacy in relationship with students’ achievement and teachers’ self-efficacy in teaching natural science as inquiry

هدف از پژوهش حاضر شناسايي نقش خودكارآمدي تحصيلي در پيوند پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و خودكارآمدي معلمان در تدريس علوم تجربي به عنوان پژوهش بود . راهبرد تحقيق كمي بود كه بصورت توصيفي همبستگي اجرا شد. نمونهاي به حجم 326 نفر از دانش آموزان و معلمان درس علوم پايه ششم ابتدايي شهر سنندج در سال تحصيلي 92-1391 به شيوه نمونه گيري خوشه اي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفت. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه خودكارآمدي تدريس علوم به عنوان پژوهش و پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي علوم تجربي بود كه روايي و پايايي آن ها بررسي و مورد تأييد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي همبستگي پيرسون، رگرسيون ساده و چندگانه و آزمون تحليل مسير استفاده شد. برخي نتايج نشان داد كه بين مؤلفه هاي خودكارآمدي تدريس علوم به عنوان پژوهش، خودكارآمدي تحصيلي در ابعاد حل مسأله و كاربرد، و عملكرد تحصيلي روابط مثبت معني داري وجود داشت. نتايج همچنين نشان داد كه دو مؤلفه خودكارآمدي حل مسأله و كاربرد مي توانند تا شد حقيت توصيفي همبستكي اجرق نيز كمي و بصورنقش ميانجي را در تأثير مؤلفه هاي خودكارآمدي تدريس بر عملكرد تحصيلي دانش آموزان در اين درس ايفا كنند.