واكاوي كاركرد تحليل گفتمان در اثبات پيوستگي متن قرآن كريم با تاكيد بر رهيافت نيل رابينسون

Exploring the function of the discourse analysis to prove the coherence of the Holy Qur'an's text Based on Neal Robinson's Approach

سخن از پيوستگي و انسجام متن قرآن پيشينه اي ديرين در سنت قرآن پژوهي مسلمانان دارد. در اين ميان، آرا و رويكردهاي معاصر به اين مسئله در ميان قرآن پژوهان غربي جايگاهي ويژه يافته و محل منازعه بر سر پيوستگي و گسستگي متن قرآن كريم شده است. به رغم باور عموم قرآن پژوهان غربي به پراكندگي متن قرآن، در دوران معاصر دسته­اي از ايشان با اتكا به دانش­هاي ادبي و زباني در پي اثبات انسجام و پيوستگي اين متن مقدس بر آمده اند. در اين ميان، نيل رابينسون نخستين فردي است كه با كاربست نظريات جديد زبانشناسي، به مخالفت با رويكرد غالب پرداخته و پيوستگي متن قرآن كريم، به­ويژه در سوره هاي بلند مدني را مورد بررسي قرار داده است. نظر به اهميت جايگاه رابينسون و روش وي،مقاله حاضرعهده­ دار تحليل روش رابينسون در اين باره است.بررسي آخرين آثار رابينسون،كه به پيوستگي سوره آل عمران اختصاص دارد، نشان مي­دهد كه وي، بي آنكه سخن از تحليل گفتمان به ميان آورده باشد، از مولفه هاي تحليل گفتمان از جمله پردازش صعودي و پردازش نزولي متن و نيز راهبردهاي تحليلي گفتمان بهره برده و از اين رهگذر پيوستگي دروني و معنايي آيات را نشان داده است. لذا مي­توان گفت روش مورد استفاده رابينسون در اثبات پيوستگي، روش تحليل گفتمان است.

The study of continuity and coherence of the Qur'anic text have been discussed in Muslim tradition for a long time. Meanwhile, the contemporary views and approaches to this issue have been specially placed among the western Qur'anic scholars. In spite of the popular conviction of the western Qur'anic scholars that the Qur'an's text is dispersed, in the contemporary era, a group of them have relied on literary and linguistic approaches to prove the coherence of this sacred text. For the meantime, Neal Robinson is the first scholar that opposes the dominant approach with the use of new linguistic theories, and examines the coherence of the Holy Qur'an's text, especially in long madani surahs. Considering the importance of Robinson's position and method, we analyzed his method in this paper. The review of Robinson's latest works, which is devoted to the coherence of Sura Al-Imran, shows that he, with no mention of discourse analysis, has used components of discourse analysis, including Bottom-up Processing and Top-Down processing, as well as strategies of discourse analysis. Thus, he has shown the coherence and cohesion of the verses of the sura. Therefore, we could conclude that Robinson's method in proving coherence of sura is discourse analysis method.