نقش سرمايه‌ انساني در توسعه ظرفيت خلق دانش سازماني

در عصر دانايي­ محوري سازمان­ هاي پيشرو مي­ كوشند زيرساخت­ هاي مورد نياز براي اجراي موفقيت ­آميز مديريت دانش را فراهم ­كنند و كاركنان خود را تشويق مي­كنند تا به­ گونه­ اي فعالانه در فرايندهاي مديريت دانش مشاركت كنند و به خلق و تسهيم دانش سازماني مساعدت كنند. يكي از اين زيرساخت­ هاي توانمندساز سرمايه انساني است كه به يكي از مهم­ترين سرمايه­ هاي ارزشمند و ناملموس­ سازمان­ تبديل شده است. در اين راستا در اين پژوهش به اين مسئله اساسي پرداخته مي­شود كه سرمايه انساني چگونه مي­توانند به توسعه خلق دانش سازماني كمك كنند. بدين منظور تاثير چهار بعد از سرمايه انساني (خبرگي، مهارت، تجربه و تحصيلات) بر ظرفيت خلق دانش سازماني بررسي مي‌شود. روش تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري آن نيز شامل 950 نفر مديران و كارشناسان بانك اقتصاد نوين در تهران است كه با نمونه‌گيري تصادفي انجام شده، 274 نفر آن‌ها به‌ عنوان نمونه انتخاب شدند. نتايج پژوهش نشان مي­دهد همه ابعاد بررسي شده سرمايه انساني بر ظرفيت خلق دانش سازماني تاثيري معنادار و مثبت دارند. بر اين مبنا پيشنهادهايي به مديران و پژوهشگران ارائه مي­شود.

فاقد چكيده مي باشد