كليدواژه :
ايران , پايان جهان , اسطوره , اسكانديناوي , هند
چكيده فارسي :
وجود پاياني براي هستي، از مهمترين درگيري هاي ذهني انسان است. اين دغدغۀ ذهني، به نوعي در اسطوره ها نمود يافته است. بررسي نگرش به پايان جهان در اسطوره هاي ايران، هند و اسكانديناوي، محور اصلي اين پژوهش است. در اين بررسي فرض بر اين است با وجود تفاوتهاي ظاهري، اين سه اسطوره اغلب داراي ساختار و بنمايه هاي مشتركي هستند. باور به دوري بودن آفرينش اساس وجود قيامت در هر سه اسطوره است؛ آفرينش از يك نقطه شروع ميشود، از عصري طلايي عبور ميكند و در طول زمان، به فرتوتي دچار ميشود. خدايان با از بين بردن جهانِ فرتوت، جهاني نو و تازه مي‌آفرينند. اين فرتوتي در ايران به كامل شدن آفرينش منتهي ميشود، در هند باعث از بين رفتن همه چيز و خلق دوبارۀ كاينات ميشود. در اسكانديناوي، با از بين رفتن جهان و خدايان، دو انسان نجات مي يابند و نسل جديد بشر، هستي مييابد. چرخۀ مرگ و آفرينش چرخ هاي دايمي است و پايان جهان، پايان آفرينش نيست. در پايان جهان، با رسيدگي به اعمال انسان، بر دوري بودن اين چرخه تأكيد ميشود. در اين تحقيق كليّت اسطوره ها به صورت تحليلي مقايسه اي بررسي شد و شباهت ها و تفاوت ها مشخص گرديد.
چكيده لاتين :
For the world in the myths of Iran, India and Scandinavia are considered final. Despite geographical and cultural differences, many similarities can be seen between these myths. In this study, it was assumed that despite apparent differences myths, they often have a common structure and motifs.Method for the research is library. In this study, the totalities of the myths were compared with each other for comparison. and similarities and differences were identified. The study identified the existence of the Resurrection in all three myths, based on the period of creation. In all three myths, the creation starts of a point, Passes of the golden period and over time gets old. Gods by destroying the old world, create a new world. As a result of this infirmity in Iran, complete creation; In India, causing the loss of all things and the creation of the universe is. In Scandinavia, with the loss of the world and the gods, the human saved and develop a new generation of human existence.The cycle of death and creation is permanent cycle, and the end of the world is not the end of creation. At the end of the world, actions to address human, is emphasizing on the period of the cycle.
