بررسي آثار نقاش هندي آبانيندرانات تاگور و پيش متن هاي آثار با توجه به نظريه بيش متنيت ژرار ژنت

A Study of Abanindranath Tagore’s Artworks and Their Hypotexts by Using Gérard Genette’s Theory of Hypertextuality

آبانيندرانات تاگور (1871-1951) نقاش و نويسندهء معروف و برادرزاده شاعر برجستهء هندي رابيندرانات تاگور مكتب جديدي با عنوان مكتب بنگال را در نقاشي بنيان گذاشت و به عنوان پدر هنر مدرن هند شناخته شد. با توجه به شناخت كمي كه در حوزه هنر از نقاشان شرقي من جمله نقاشان هندي وجود دارد پژوهش حاضر سعي كرده است تا به بررسي موضوعي، محتوايي و تكنيكي نقاشي هاي آبانيندرانات تاگور، تأثيراتي كه اين هنرمند از آثار و سبكهاي هنري گذشته گرفته و تأثيراتي كه بر نسلهاي آينده هنرمندان هندي گذاشته، بپردازد. همچنين با توجه به نظريه بيش متنيت ژرارژنت سعي شده است تا پيش متن هاي آثار و نحوه ارتباط آثار اين هنرمند با يكديگر مشخص گردد. روش گردآوري اطلاعات اسنادي است و شيوه كار توصيفي و تحليلي مي باشد. نتايج به دست آمده از بررسي آثار آبانيندرانات تاگور حاكي از وجود بينا متن هاي قوي بين آثار و خلق هدف مند آثار بر پايه پيش متن هاي گذشته است. نتايج همچنين نشانگر آن است كه او شيوه هاي رايج غربي را تغيير داد و به خلق سبكي تركيبي مختص به خود با استفاده از عناصر مغولي، راجپوتي و ژاپني پرداخت و تأثير بالايي بر نسل هاي آينده هنرمندان در احياي ارزش هاي هندي گذاشت.

Abanindranath Tagore (1871-1951), the noted writer and painter and also the nephew of the prominent Indian poet Rabindranath Tagore, founded the Bengal School in painting and he is also called the father of modern Indian Art. Due to the fact that there is little attention to eastern painters including Indian painters, the current essay has tried to study the concept and techniques of Tagore’s paintings, the influence he took from past artworks and styles and his influence on the artists of the next generations. We have also endeavored to explore the hypotexts relevant to Tagore’s artworks and the relationships among his paintings by using Gérard Genette’s theory of hypertextuality. The completion of subject matter and data used in this article is extracted from library, record and thesis materials and the conduction of the theme is descriptive and analytical. Our findings show that there are strong intertextual links between his works and his use of previous artworks was intentional. He also changed the routine western styles and created his own style which was a combination of Moghul, Rajputi, Japanese and western elements. He also had an important impact on reviving Indian traditional values by the next generation