شاخص هاي تن سنجي و پيش بيني كننده بروز ديابت نوع 2 در بالغين ، مطالعه قند و ليپيد تهران

ANTHROPOMETRIC PARAMETERS AS HELPFUL FACTORS FOR PREDICTION OF TYPE 2 DIABETES ONSET, TEHRAN LIPID an‎d GLUCOSE STUDY

مقدمه: هدف اين مطالعه تعيين بهترين شاخص تن سنجي پيش بيني كننده بروز ديابت نوع 2 در دو گروه سني كمتر و بيشتر از 60 سال درجمعيت ايراني مي باشد. روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه اينده نگر است كه در آن 4479 مرد و زن غيرديابتي بالاي 20 سال شركت كننده در مطالعه قند و ليپيد تهران داراي اطلاعات كامل مربوط به فشار خون، قند خون بطور ناشتا و دو ساعت بعد از تزريق 75 گرم گلوكز، ليپيدهاي ناشتاي سرم، شاخص هاي تن سنجي از جمله نمايه توده بدني (BMI)، اندازه دور كمر (WC) و نسبت دور كمر به دور باسن(WHR) و در نهايت اطلاعات دموگرافيك در متوسط دوره 6/3 سال پيگيري شدند. در پايان اين دوره قند خون ناشتا و دو ساعته افراد اندازه گيري گرديد. فراسنج هاي بيوشيميايي در نمونه خون ناشتا اندازه گيري شدند. رگرسيون لجستيك با روش مرحله اي براي تخمين ميزان خطر نسبي بروز ديابت در ارتباط با هر يك از شاخص هاي تن سنجي در 3 الگو يا طرح صورت گرفت. يافته ها: در طي 3/6 سال پيگيري، 166 فرد ديابتي (3/7%) تشخيص داده شدند؛ بطوري كه ميزان بروز ديابت يك درصد در هر سال تخمين زده شد (مردان،3/7% و زنان،3/7%، P=0.95). افرادي كه در طي پيگيري ديابتي شدند؛ BMI، WC و WHR بيشتري نسبت به كساني كه غيرديابتي باقي ماندند داشتند. در افراد زير 60 سال، WC چاق شاخص پيش بيني كننده بروز ديابت فقط در الگوهاي 1 و 2 بود در حالي كه دو شاخص WHR چاق و BMI چاق در هر 3 الگوي اين گروه سني بروز ديابت را پيش بيني كردند. بطوريكه نسبت شانس ارايه شده و فاصله اطمينان آن در اين 3 الگو به ترتيب براي BMI چاق (9/5-2/5)3/5، (6/3-1/8)3/4 و (5/1-1/1)2/4 و براي WHR چاق (5/8-2/1)3/5، (5/8-1/4 و (4/9-1/31)2/6 بوده است. در افراد داراي سن ?60 سال نمايه توده بدني چاق در الگوهاي 1 و 2 و WHR بالا فقط در الگوي 1، بروز ديابت را پيش بيني كردند ولي در اين گروه سني WC چاق پيش بيني كننده بروز ديابت در هر 3 الگو با نسبتهاي شانس و فاصله اطمينان (4/1-2/3)4/6، (8/9-2/3)4/5 و (7/7-1/8)3/8 بود. نتيجه گيري: چاقي عمومي (30kg/m2 BMI?) و WHR چاق، دو شاخص پيش بيني كننده بروز ديابت نوع 2 در جمعيت ايراني زير 60 سال شناخته شدند، در حالي كه در ايراني هاي بالاي 60 سال، WC چاق به عنوان تنها شاخص پيش بيني كننده بروز ديابت يافت گرديد. بنابراين هنگام بكارگيري شاخص هاي تن سنجي در پيش بيني ديابت نوع 2، سن را هم بايد مد نظر داشت.

Background: The aim of this study was to determine the best Anthropometric indices for prediction of the risk of type 2 Diabetes in lower and higher 60 years old population in Tehran. Methods: As a prospective study among 4479 non-diabetic men and women over 20 years from the participants of Tehran Lipid and Glucose Study (TLGS) who had complete data of blood pressure, plasma glucose in the fasting state and 2 hours after ingestion of 75 g glucose (2-hPG) as well as fasting serum lipids, anthropometric measurement including body mass index (BMI), waist circumference (WC), waist-to-hip ratio (WHR) and demographic data at baseline and were followed for a mean duration of 3.6 years. Subjects reevaluated for measurement of fasting Glucose and 2-hPG at follow-up. Diabetes and its associated risk factors were defined according to the ADA criteria. Different measurements of general and central obesity were defined based on the WHO criteria. Logistic regression analysis with stepwise conditional method was used to estimate the Odds Ratio (OR) with 95% CI. Results: A total of 166 new cases of type 2 diabetes (3.7%) were diagnosed during 3.6 years of follow-up, with an approximately one percent per year incidence rate (men=3.7% and women =3.7%, P= 0.95). Diabetic subjects of follow-up were significantly more obese than nondiabetics considering their BMI, WC and WHR. In subjects aged< 60 years high WC was a predictor of diabetes only in model 1 and 2, while general obesity and high WHR predicted diabetes risk in all the 3 models. In these 3 models the o‎r of general obesity were 5.3(2.9-9.5), 3.4(1.8-6.3), 2.4(1.1-5.1) and the o‎r of high WHR were 3.5(2.1-5.8), 3.4(1.4-5.8) and 2.6(1.3-4.9), respectively. In subjects aged≥ 60 years general obesity predicted diabetes only in models 1 and 2, while high WHR was a predictor of diabetes risk only in model 1. In this age group, high WC predicted diabetes in all models 1, 2, 3 with the o‎r of 4.6 (2.3-4.1), 4.5 (2.3-8.9) and 3.8 (1.8-7.7), respectively. Conclusion: General obesity and high WHR in young Iranian subjects (< 60years) and high WC in older ones (≥ 60 years) are the important anthropometric indices for prediction of type 2 diabetes. Age should be considered when using different anthropometric indices for predicting the risk of type 2 diabetes.