تجويز ورزش در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

زندگي كم تحرك يكي از عوامل خطرساز مهم بيماري ديابت نوع 2 محسوب مي شود. ورزش منظم علاوه بر ايفاي نقش مؤثر در پيشگيري اوليه، از اقدامات سودمند در مديريت درمان اين بيماري نيز به شمار مي رود. بيماران ديابتي جهت كنترل بهتر گلوكز خون، پروفايل چربي، وزن و فشارخون مي توانند از ورزش استفاده كنند و در كنار آن از فوايد رواني مانند كاهش اضطراب، افسردگي و بهبود كيفيت خواب نيز بهره برند.انواع مختلف تمرينات ورزشي از جمله تمرينات هوازي، مقاومتي و كششي مي تواند براي آنان تجويز شود ولي به هنگام توصيه، جزئياتي مانند شدت، مدت و تكرار حركات بايد ذكر گردد و موارد ايمني و احتياط، به ويژه در مبتلايان به عوارض ديابت، آموزش داده شوند. لازم است كه اين بيماران پيش از آغاز برنامه ورزشي، با شدت افزون تر از الگوي فعاليت هاي روزانه خود، مورد ارزيابي دقيق پزشكي قرار گيرند تا در صورت نياز تغييرات لازم در نسخه ورزشي آنان با توجه به محدوديت هاي احتمالي اعمال گردد.در مجموع به اين بيماران توصيه مي شود كه سه تا پنج جلسه در هفته با شدت 60-40% حداكثر اكسيژن مصرفي به فعاليت ورزشي هوازي و دو تا سه جلسه تمرين مقاومتي با شدت 50-30% تكرار بيشينه انجام دهند. البته اين يك دستورالعمل كلي است و پزشك آشنا به ورزش درماني بايد به طور خاص و بر اساس شرايط و محدوديت هاي ويژه هر بيمار نسخه ورزشي مناسب را تجويز نمايد.