عنوان مقاله :
تأثير 12 هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن RAGE VCAM, ICAM, در قلب رتهاي ديابتي شده با STZ
عنوان به زبان ديگر :
EFFECT OF 12 WEEK RESISTANCE TRAINING ON GENE EXPRESSIONS RAGE, ICAM, VCAM IN THE HEART OF DIABETIC RATS WITH STZ
پديد آورندگان :
محمدي، رسول دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , متين همائي، حسن دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , آذربايجاني، محمد علي دانشكدهي تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه فيزيولوژي ورزشي , باعثي، كاظم انستيتو پاستور ايران - گروه ويروس شناسي
كليدواژه :
تمرين مقاومتي , ICAM , AGE VCAM , VCAM
چكيده فارسي :
مقدمه: كارديوميوپاتي از جمله عوارض ناشي از ديابت است. به نظر ميرسد هايپرگليسمي طولاني مدت موجب افزايش بيان ژن گيرنده RAGE و در نتيجه فعاليت آبشار سيگنالينگي مسيرهاي پاتوژنز در قلب رتهاي ديابتي نوع دو ميشود، بنابراين فعاليتهاي بدني ممكن است بتواند از طريق اثرگذاري بر هايپرگلايسمي در كاهش كارديوميوپاتي مؤثر باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 12 هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن RAGE VCAM, ICAM, در قلب رتهاي ديابتي شده با STZ بود.
روشها: 16 سر رت نر نژاد ويستار با ميانگين وزن20 ± 200 گرم بهصورت تصادفي انتخاب و در دو گروه ديابتي مقاومتي (تعداد 8)، ديابتي كنترل (تعداد 8) تقسيم شدند. گروه تمرين مقاومتي، 12 هفته تمرين مقاومتي را اجرا كردند و 48 ساعت پس از پايان آخرين جلسهي تمريني، رتها بيهوش و قرباني شدند. سپس قلب آنها خارج و با استفاده از روش Real time – PCR ميزان بيان ژن RAGE VCAM, ICAM, طن چپ قلب اندازهگيري شد.
يافتهها: نتايج نشان داد بيان ژن RAGE در بطن چپ قلب گروه تمرين مقاومتي نسبت به گروه كنترل كاهش معنيداري يافت، بيان ژن ICAM ،VCAM در گروه تمرين مقاومتي كمتر از گروه كنترل بود كه اين كاهش از نظر آماري معنيدار نبود.
نتيجهگيري: با توجه به كاهش معنيدار در بيان ژن RAGE و الگوي كاهشي اما غير معنيدار در ژن ICAM VCAM,در بطن چپ رتهاي ديابتي كه تمرين مقاومتي نمودهاند، بهنظر ميرسد تمرين مقاومتي در شرايط ديابت يك روش تأثيرگذار بر كاهش فعاليت آبشار سيگنالينگي مسيرهاي پاتوژنز در قلب رتهاي ديابتي نوع دو ميباشد
چكيده لاتين :
Background: Cardiomyopathy is a side effect caused by diabetes. Prolonged hyperglycemia gives rise
to an increase in the expression of the receiver gene RAGE subsequently triggering pathogenesis cardiac
signaling pathways in the heart of rats with type II diabetes. The present paper aims to examine how a
12 week Resistance training on gene expressions RAGE, ICAM, VCAM in the heart of diabetic rats
with STZ.
Methods: 16 male Wistar rats with weight mean ranging from 200 ± 20 g were randomly assigned to
two groups of Resistance diabetes (n = 8) and control diabetes (n = 8) and were kept under lab
circumstances. A 12 week Resistance training was administered with the experimental group and 48
hours after the end of the last training session the rats were made unconscious and examined. Their
hearts were, afterwards, cut out and the extent of gene expressions RAGE, ICAM, VCAM in the left
ventricular heart was measured using Real time-PCR method.
Results: The results indicated there was a significant difference between left ventricular heart of the
Resistance diabetes and that of control diabetes in terms of gene expression RAGE, yet no significant
difference was detected between the two groups in terms of gene expressions ICAM, VCAM.
Conclusion: According to the results, in seems that Resistance trainings effectively reduce gene
expressions RAGE and reduction pattern but non-significant in the Gene ICAM, VCAM in left
ventricular heart of diabetic rats and therefore can be considered an effective way in reducing
pathogenesis cardiac signaling pathways in the heart of rats with type II diabetes.
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران
عنوان نشريه :
ديابت و متابوليسم ايران