بررسي ميزان ارتباط‌گريزي و ترس از پزشك در بيماران مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

Communication Apprehension and Fear of Physician in the Patients Referring to the Clinics of Rafsanjan University of Medical Sciences

زمينه و هدف: ارتباط خوب بين پزشك و بيمار سنگ بناي مراقبت‌ مطلوب پزشكي است. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان ارتباط‌گريزي و ترس از پزشك، در بيماران مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1394 انجام گرديده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي، 150 نمونه به صورت سهميه‌اي از بين بيماران مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي ارتباط‌گريزي (PRCA24) و ترس از پزشك (FOP) استفاده شد. داده‌ها توسط آزمون‌هاي تي مستقل، فيشر و مجذور كاي و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 18 تجزيه و تحليل شد. ملاحظات اخلاقي: رضايت بيماران براي شركت در پژوهش اخذ گرديده و محرمانگي اطلاعات رعايت گرديد. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سني شركت‌كنندگان در مطالعه 9/78±31/31 سال بود (حداقل سن 13 و حداكثر 63 سال) كه از اين تعداد 68‌% را زنان و 32‌% را مردان تشكيل مي‌دادند. 3/7 درصد از شركت‌كنندگان مجرد، 31% كارمند و 1/ 4 درصد آن‌ها بيكار بودند. نمره ميانگين ارتباط‌گريزي در حد متوسط (6/46±71/30) بود. ميزان اضطراب در 3/95 درصد از بيماران در حد متوسط و در 4/7 درصد از بيماران در حد شديد بود. ميانگين و انحراف معيار نمره كلي ترس از پزشك 2/99±12/97 به دست آمد. ترس از پزشك در 6/64 درصد از بيماران متوسط و در 4/35 درصد از بيماران بالا بود. نتيجه‌گيري: ارتباط كلامي مؤثر با كاهش اضطراب بيمار، زمينه‌اي براي درمان مؤثر را فراهم مي‌آورد، لذا در هنگام گرفتن شرح حال، پزشكان بايد سؤالاتي را نه تنها درباره بيماري، بلكه درباره وضعيت روحي و رواني بيمار طرح كنند. همچنين بيماران بايد خود را يك شريك مؤثر و فعال در درمان بيماري بدانند تا سير و نوع درمان به برنامه درماني مؤثرتري تبديل گردد.

Background and Aim: A good and effective communication between physician and patient is the backbone of desirable medical care. This study aimed to determine the fear of physician and communication apprehension in the patients referring to the clinics of Rafsanjan University of Medical Sciences in 2015. Materials and Methods: 150 patients were selected through Quota sampling method to participate in this study. Data gathering was done by a questionnaire which consisted of three parts: demographic information; Personal Report of Communication Apprehension questionnaire (PRCA 24); and the fear of physician (FOP) questionnaire. The data were analyzed using T Test, Fisher and Chi square tests by SPSS software version 18. Ethical Considerations: patients consent for research participation was obtained and confidentiality was observed. Findings: The mean age of the participants was 31.31±9.78. The youngest participant was 13 and the oldest participant reported to be 63. 68% of the respondents were female and 32% were male and overall 30.7% of the participants were single. Regarding the job status, 31.1% of the participants had jobs in the governmental sections while 4.1% were unemployed. The rest were either self-employed or were farmers or laborers. The mean score of the communication apprehension was in medium level (71.3±6.46). The communication apprehension in 95.3% of the patients was medium but in 4.7% of the patients was high. The mean score of FOP was 12.97±2.99. The fear of physician in 64.6% of the patients was medium and in 35.4% of the patients was high. Conclusion: Effective treatment requires effective communication between physician and patient. So it is necessary for the patients to feel comfortable talking with the doctor. The patients should see themselves as a partner in the treatment process in order to receive the best care. Keywords: Patients; Physicians; Communication Apprehension; Fear