بررسي عوامل مستعدكننده خشونت شغلي عليه كاركنان درماني شاغل در اورژانس بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اراك

Evaluation of the Vulnerable Factors of Occupational Violence against Practitioner Medical Personnel in the Emergency Units of the Training Hospitals of Arak City

زمينه و هدف: خشونت شغلي به صورت افزاينده‌اي به عنوان يك مشكل در نظام مراقبت سلامت شناخته شده است. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل مستعدكننده خشونت شغلي عليه كاركنان درماني شاغل در اورژانس بيمارستان‌هاي آموزشي شهر اراك انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي ـ مقطعي، 108 نفر از كاركنان درماني شاغل در بخش اورژانس بيمارستان‌هاي منتخب اراك درباره خشونت‌هاي كلامي و فيزيكي در سال 1394 مورد مطالعه قرار گرفتند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه خشونت محل كار در واحدهاي سلامت، مشتمل بر چهار بخش (اطلاعات جمعيت‌شناختي، تهديد، خشونت كلامي و خشونت فيزيكي) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 21 تجزيه تحليل شد. ملاحظات اخلاقي: هدف مطالعه براي شركت‌كنندگان توضيح داده شده و درباره بي‌نامي و محرمانگي اطلاعات به آنان اطمينان داده شد. همچنين رضايت شفاهي كاركنان دركاني براي شركت در مطالعه كسب گرديد. يافته‌ها: 28/7 درصد از كاركنان درماني در طي 12 ماه گذشته مورد خشونت فيزيكي و 77/7 درصد مورد خشونت كلامي قرار گرفته بودند. 13/1 درصد از شركت‌كنندگان تعداد دفعات آزار لفظي را خيلي زياد، 15/7 درصد زياد، 28/7 درصد متوسط و بقيه آن را كم يا خيلي كم گزارش كردند. بيشترين علت محرك بروز خشونت شلوغي و ازدحام بخش بوده و بيشترين عامل منجر به خشونت فيزيكي (85/4 درصد) و كلامي (60/5 درصد) همراهان بيمار بودند. نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان‌دهنده شيوع بالاي خشونت به ويژه از نوع كلامي، عليه كاركنان اورژانس مي‌باشد. در اين مطالعه خشونت بيشتر از طرف همراهان اعمال شده بود كه مي‌توان با مديريت و برنامه‌ريزي و آموزش همگاني از آن پيشگيري نمود.

Background and Aim: Occupational violence increasingly has been known as a problem in health care system. This study aims to determine the vulnerable factors of occupational violence against practitioner medical personnel in the emergency units of training hospitals of Arak city. Materials and Methods: In this descriptive-sectional study, 108 of practitioner medical personnel of the emergency units of selected hospitals of Arak were studied in verbal and physical violence in 1394. In order to collect the data, violence in work place questionnaire in health units were used which includes four parts (demographic information, threat, verbal and physical violence). Data were analyzed by SPSS software version 21. Ethical Considerations: The goal of study was explained for participants and secrecy and anonymity were ensured to them. Also, verbal satisfaction was obtained for contribution in study. Findings: 28.7% of medical personnel were exposed of physical violence and 77.1% of them were exposed of verbal violence. 17.9% of participants reported verbal violence very much, 20.2% moderate and 36.9% low or very low. The most motivating reason of violence was crowdedness of unit and the most factors resulted to physical and verbal violence was patient's relatives. The most physical violence factor (856.4%) and verbal (60.5%) were for relatives. Conclusion: Findings showed high prevalence of violence, especially verbal violence against medical personnel. In this study, violence was forced from patient relatives more, that can be prevented by managing, planning and public training.