بررسي تحليلي مباني تربيت اخلاقي هابرماس و نقد آن از ديدگاه اخلاق قرآني

هابرماس، فيلسوف نسل دوم مكتب انتقادي فرانكفورت، بر اين باور است كه عقل مدرن نتوانسته تمام ابعاد خويش را آشكار سازد و تنها عقل ابزاري بر جامعه مدرن مسلط شده است. وي با طرح نظريه كنش ارتباطي در پي بازسازي پروژه مدرنيته است كه به زعم وي عقيم يا ناتوان مانده است. او در اين نظريه كه مهم ترين ديدگاه او محسوب مي شود، با استفاده از رويكردهاي جديد زبان شناسي و فلسفه زبان سعي در ارائه مدلي از تربيت اخلاقي بر مبناي عقلانيت ارتباطي دارد. محقق در اين مقاله با بهره گيري از رويكرد توصيفي- تحليلي، ابتدا به مرور اجمالي نظريه كنش ارتباطي هابرماس، به عنوان مبناي نظريه تربيت اخلاقي وي، پرداخته سپس ديدگاه تربيت اخلاقي را استنتاج نموده و در ادامه به نقد اين ديدگاه از سوي اخلاق قرآني پرداخته است. نتيجه تحقيق نشان داد تأكيد هابرماس بر عقلانيت ارتباطي و اخلاق گفت و گويي در نظريه كنش ارتباطي، در سطح فردي رشد و شكوفايي خرد مبتني بر ارتباط متقابل هنجاري عقل ارتباطي) و در سطح اجتماعي دستيابي به تفاهم مبتني بر كنش هاي اخلاقي را به عنوان اهداف تربيتي مطرح مي سازد.