عنوان مقاله :
نقش گروه هاي اجتماعي-فرهنگي در شكل گيري كوي هاي مسكوني دوره پهلوي دوم در تهران
عنوان به زبان ديگر :
The Role of Socio-Cultural Groups in Formation of Residential Neighborhoods of the Second Pahlavi Era in Tehran
پديد آورندگان :
كامي شيرازي، مهسا دانشگاه آزاد اسلامي - دانشكده هنر و معماري واحد تهران جنوب - گروه معماري , سلطان زاده، حسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي , حبيب، فرح دانشگاه آزاد اسلامي - دانشكده هنر و معماري واحد علوم و تحقيقات، تهران
كليدواژه :
پهلوي دوم , فرهنگ معيشتي , قشر كارگر , قشر متوسط , قشر مرفه , كوي مسكوني , گروه اجتماعي فرهنگي
چكيده فارسي :
افزايش جمعيت، كمبود زمين و شيوه هاي معماري نوين، طراحان را به ساخت مجتمعهاي مسكوني سوق داد. در ايران ساخت كويهاي مسكوني براي اقشار مختلف اجتماع از دورهي پهلوي دوم آغاز شد. رابطه بين بنيانهاي اجتماعي و فرهنگي قشر ساكن در مجتمعهاي مسكوني و معماري مسكن از مسائل اساسي است كه عدم توجه به آن ميتواند فعاليتهاي ساكنان را مختل نمايد. هدف پژوهش بررسي نقش گروههاي اجتماعي-فرهنگي در چگونگي شكلگيري كويهاي مسكوني دوره پهلوي دوم در تهران است. گروههاي اجتماعي- فرهنگي در شكلگيري فضاهاي شهري و به تبع آن معماري نقش داشته اند. اين پژوهش چگونگي اين تأثيرگذاري را به روش تاريخي-تفسيري تحليل ميكند. منابع اطلاعاتي، مطالعات كتابخانهاي و اسنادي بوده و نمونه كويهاي مسكوني پهلوي دوم در تهران بر اساس گروه اجتماعي- فرهنگي ساكنان آن اعم از كارگري (پايين)، كارمندي (متوسط) و مرفه (بالا) گزينش شده و با توجه به شاخصهاي اجتماعي-فرهنگي مسكن مورد ارزيابي قرار گرفتند. تحولات دوره پهلوي دوم و ويژگيهاي فرهنگي معيشتي ساكنان كويهاي مسكوني بر معماري خانهها تأثير گذاشته است. در مسكن گروههاي پايين با درآمد كم، برنامههاي دولتي و توان مالي اندك ساكنان باعث بروز سادگي در شكلگيري فضاهاي مسكوني و كاهش كميت و كيفيت شاخصهاي اجتماعي- فرهنگي مسكن شده است. در مسكن گروههاي متوسط و مرفه تحول در طرح خانهها به صورت دوبلكس نمايانگر تمايز اجتماعي اين گروه بوده و شاخصهاي كمي و كيفي مسكن افزايش يافته است.
چكيده لاتين :
Population increase, lack of land and styles of new architecture led architects to design residential complexes. In Iran, designing residential neighborhoods for different strata of society began since the second Pahlavi. The relationship between social and cultural foundations of people who are living in residential complexes and architecture is one of the most important issues which paying no attention to them, can lead to disrupting the activity of residents. The purpose of this research is surveying the role of socio-cultural groups in the formation of residential neighborhoods of the second Pahlavi in Tehran. According to sociologist theories, socio-cultural groups have always had a role in the formation of architecture and this research has investigated this matter by the historical- interpretive method. Research data sources are library studies. Sample residential neighborhoods are selected according to the socio-cultural class of residents who are worker (low), employee (medium) and affluent (high) and then they are evaluated. The results show government programs and low financial strength in house types of the low class have been caused to create simplicity in interior design and the quantity and quality of socio-cultural indicators of housing have been decreased. Designing duplex plan for medium and affluent classes have caused social distinctions. Also the quantity and quality of socio-cultural indicators of housing have increased in these types.
عنوان نشريه :
پژوهشهاي انسان شناسي ايران
عنوان نشريه :
پژوهشهاي انسان شناسي ايران