بررسي بازتعريف گفتگومندي در آرا ميخاييل باختين با نقاشي‌هاي فتحعلي شاه در دوره اول قاجار

The Study of the Open Discussion of Mikhail Bakhtin's Discussion with Fath Ali Shah's Paintings in the First period of the Qajar

مطالعه گفتگو يكي از رويكردهاي مطالعه تصاوير در زمان معاصر است و از جمله موضوعاتي است كه به طور عمده مورد مطالعه و بازانديشي انتقادي واقع شده است. حضور انسان در آثار هنري در همه دوره‌ها از موضوعات هنري بوده است. مطالعه انسان و نقش انسان در تقابل با گفتمان زيبايي‌شناسي در آغاز قرن بيستم از نظريه‌هاي ميخاييل باختين است. او شيوه مطالعاتي خود را بر مبناي انسان، خود و ديگري و گفتگوي مابين آن‌ها قرار داده است. هدف از پژوهش حاضر مطالعه گفتگومندي و بررسي زمينه فكري گفتگو در آرا باختين به صورت زيرساخت نظري و در پيوند با نقاشي‌هاي فتحعلي شاه قاجار است. فرض پژوهش حاضر تحول معاني و جايگاه گفتگو در پيوند با هنر نقاشي قاجار است كه انسان‌مدار است. ابتدا حوزه نظري باختين و مطالعه گفتگومندي و جايگاه تك‌صدايي و چندصدايي مورد بررسي قرار گرفته است و بر اين مبنا جايگاه آن در نقاشي قاجار با مطالعه موردي نقاشي از فتحعلي شاه قاجار تحليل و بررسي شده است. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه گفتگومندي در آثار نقاشي دوره ابتدايي قاجار چگونه است؟ روش پژوهش حاضر كيفي و بر اساس روش‌شناسي تحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات كتابخانه‌اي بوده است. نتايج يافته‌ها حاكي از آن است گفتگو‌گرايي در هنر نقاشي دوران قاجار وجود داشته و به صورت عامليتي فعال و پويا در تعامل با مخاطب به صورت تك‌صدايي و چندصدايي با محوريت انسان نمايان مي‌شود. تك‌صدايي بيشتر از چندصدايي در نقاشي‌هاي ابتدايي قاجار وجود داشته است.

In contemporary times, reading a conversation is one of the approaches to studying in a drawing. The center of attention is all the affairs of human life, and it is one of the topics that have been critically studied and critiqued. The presence of human beings in artistic works has been an artistic subject in all periods. The study of man and the role of man in opposition to the aesthetic discourse at the turn of the twentieth century is based on the views of Mikhail Bakhtin. He has put his study method on the basis of man, himself and the other and our dialogue between them. The purpose of this study was to study the dialogue and study the intellectual context of dialogue in Bakhtin's votes as a theoretical and theoretical framework in conjunction with Fathali Shah Qajar paintings. The present research hypothesizes the development of meanings and the place of dialogue in relation to the art of Qajar painting. In the search for this issue, firstly, in the theoretical field with the votes of Bakhtin, the study of dialogue and the position of monologue and multi-voiced, has been examined. Based on this, its position in Qajar painting is analyzed with a case study of a painting by Fath Ali Shah Qajar. The content of this research is qualitative and based on descriptive-analytic methodology and the method of collecting library information. The results of the findings indicate that dialogism exists in the art of Qajar painting and is actively and dynamically active in interaction with the audience in a monochrome and multi-voice manner.