تاثير تمرين هوازي بر كمرين،CRP و شاخص‌هاي خطر متابوليك در مردان ميان‌سال چاق

Effect of aerobic training on chemerin, CRP and metabolic risk factors in middle age obese men

هدف: هدف اين تحقيق بررسي تاثير تمرين هوازي بر سطوح كمرين، شاخص‌هاي خطر قلبي-متابوليكي و التهابي در مردان ميانسال مبتلا سندرم متابوليك بود. روش‌شناسي: 26 مرد داراي شاخص‌هاي بومي ‌شده سندرم متابوليك (سن: 67/3 ± 69/54 سال، شاخص توده بدن: 23/1 ± 21/31 كيلوگرم بر متر مربع و اوج اكسيژن مصرفي: 49/4 ± 38/20 ميلي‌ليتر بر كيلوگرم در دقيقه) به طورتصادفي به دوگروه تمرين هوازي (14 نفر) وكنترل (12) تقسيم شدند. بار تمرين در گروه تجربي در طول هشت هفته (سه جلسه درهفته) از 20-15 دقيقه با شدت 55-50 درصد اوج ضربان قلب لحظه پايان GXT، به 40-35 دقيقه با شدت 65 الي 60 درصد رسيد. درحالت پايه و 48 ساعت پس ازآخرين جلسه تمرين نمونه گيري خون انجام شد. يافته‌ها: تمرين‌هوازي باعث كاهش تمام متغيرهاي مورد بررسي (به جز HDL و اوج اكسيژن مصرفي) شد (05/0>P). در حالت پايه، وزن و سن مهم‌ترين عوامل پيش‌بيني‌كننده مقدار كمرين سرم (001/0>P) و در طول مداخله، مقدار تغييرات گلوكز خون و CRP به عنوان مهم‌ترين عوامل پيش‌بيني‌كننده مقدار تغييرات همزمان در كمرين (001/0>P) بودند و در عوض مقدار تغييرات كمرين تنها عامل پيش‌بيني‌كننده مقدار تغييرات متناظر در CRP شناسايي شدند (003/0>P). نتيجه‌گيري: در اثر تمرين هوازي، همزمان با آثار مثبت ايجاد ‌شده در وضعيت متابوليكي، التهابي و آمادگي هوازي، كمرين سرم كاهش مي‌يابد كه آثار مذكور احتمالا با دستكاري قند خون وCRP سرم توسط تمرين بروز مي‌كنند. ولي به دليل كمبود شواهد و محدوديتهاي موجود هنوز نياز به بررسي بيشتر وجود دارد.

Aim: The aim of this study was to investigate the effects of aerobic training on serum Chemerin levels, inflammatory and cardio-metabolic risk factors in factors in midlife males complicated with metabolic syndrome. Method: twenty six males with local Met criteria (age: 54.69±3.67 yrs., BMI: 31.21±1.23 kg/m2 and Vo2peak: 20.38±4.49 ml/kg.min) were randomly divided into aerobic training (n=14) and control (n=12) groups. Throughout eight weeks of training (3 sessions /week) the training load were increased from 15-20 min at 50-55% of HRpeak (end GXT heart rate) to 35-40 min at 60-65%. Blood samples were collected at baseline and 48 h after the intervention. Results: Aerobic training induced significant reductions in all (except for HDL and Vo2peak) the investigated variables (P<0.05). At baseline, body weight and age were recognized as the most important predictors of serum Chemerin (P<0.05). Throughout the intervention period, the changes in blood glucose and CRP were the significant predictors of the concomitant changes in serum Chemerin levels (P<0.01), and the changes of Chemerin were the only predictor of the accompanying changes in CRP level (P<0.03). Conclusion: Chemerin reduces synchronously with the beneficial effects on metabolic and inflammatory indices as well as aerobic fitness level to be likely as the results from blood glucose and CRP modifications induced by aerobic training. However; more research remains to be done because of a little available evidence and limitations from this study.