ادغام مهاجران افغانستاني در نواحي شهري ايران: مطالعۀ موردي محلۀ هرندي در تهران

Integration of Afghan Migrants in Iran’s Urban Areas: A Case Study of Tehran’s Harandi Neighborhood

تعداد كثيري از اتباع افغانستان، طي چند دهۀ اخير، به سبب ناآرامي‌هاي سياسي و متعاقباً وضعيت جنگي و دشواري‌هاي اقتصادي در كشور متبوعشان، در نواحي گوناگون ايران (با توجه به همسايگي و مشتركات زباني، تاريخي، فرهنگي و مذهبي) اسكان يافته­اند. نقاط شهري و به‌ويژه پايتخت كشور در پيوند با اسكان و ادغام اين مهاجران در ايران حائز اهميت هستند. اين مقاله به وضع مهاجران افغانستاني در زمينه­‌هاي اسكان، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و حقوقي در محلۀ هرندي واقع در منطقۀ دوازده شهر تهران مي‌پردازد. همچنين، رويكردهاي جامعۀ ميزبان نسبت به حضور افغانستاني‌ها در هرندي در كنار فعاليت نهادهاي خدمات دهنده در محله و تأثير آن‌ها بر شرايط زندگي مهاجران بررسي مي‌شود. اطلاعات لازم طي پژوهش ميداني از طريق مشاهده، مصاحبه­‌هاي نيمه‌­ساختارمند، بحث‌هاي گروهي متمركز با سازمان‌هاي مردم‌نهاد محله، گروه‌هاي مختلف مهاجران، ساكنان ايراني و مسئولان محلي و ديگر ذينفعان و نيز بررسي اسناد مديريت شهري گردآوري شده است. يافته­‌ها حكايت‌گر ميزاني از ادغام مهاجران افغانستاني در محلۀ هرندي است. افزون بر اين، در بين مهاجران افغانستاني ساختار شغلي خاصي در پيوند با فرصت‌ها و به‌ويژه اقتصاد غيررسمي محله شكل گرفته است. همچنين، پايداري سكونت اين ساكنان هرندي تا حد زيادي به‌ واسطۀ خدمات ارائه‌ شده توسط سازمان‌هاي مردم‌ نهاد، امكانات شغلي، هزينه‌هاي نسبتاً پايين مسكن و نگاه مثبت بيشتر جامعۀ ميزبان به مهاجران در محله حاصل شده است. درعين‌حال، حس مسئوليتي در مديريت شهري در قبال مهاجران افغانستاني ايجاد نشده و درنتيجه چارچوب‌هاي موردنياز و مناسب با موقعيت آنان نيز در محله صورت‌بندي و ايجاد نشده است.

Due to persistent turmoil in their native country, a large number of Afghan migrants have found new homes in various parts of Iran. Several cities, including Tehran, have become important areas of Afghan residence. This article probes the housing, socioeconomic, cultural, and legal circumstances of Afghans in the Harandi neighborhood of Tehran. It also investigates host community attitudes to Afghan residents and the impact of service providers on the lives of the migrants. Field work was carried out through semi-structured interviews and focus group discussions conducted with NGOs, various migrant groups, Iranian residents, and local officials as well as observation and review of the available documents. Findings are indicative of a certain degree of integration observed among Afghan migrants. Furthermore, a particular structure of employment has been shaping among them in association with the neighborhood’s opportunities and especially its informal economy. Afghan presence in the neighborhood has been largely sustained due to these opportunities, services provided by NGOs, and relatively low housing costs as well as the generally positive attitude of other residents toward migrants. Yet, an inadequate sense of responsibility toward Afghans is discernible in urban management, with negative implications for the formulation of necessary service frameworks.