تأثير استفاده از كولوئيد در تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحي لاپاراسكوپي ژنيكولوژي

The effect of colloid use on postoperative nausea and vomiting following gynecologic laparoscopic surgery

مقدمه: تهوع و استفراغ بعد از عمل در 20 تا 30% بيماران بعد از عمل جراحي اتفاق مي افتد و اين دو با هم دومين شكايت شايع توسط بيماران بعد از عمل هستند. ما با اميد به اينكه استفاده از مايع داخل عروقي مناسب بتواند در كاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي نقشي داشته باشد، اين مطالعه را انجام داديم. مواد و روش ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني بر روي تعداد 60 بيمار زن 20 تا 60 سال كلاس يك و دو ASA كه تحت اعمال جراحي لاپاراسكوپي تشخيصي با بيهوشي عمومي قرار گرفتند، انجام شد؛ در تمام بيماران 15 دقيقه قبل از شروع بيهوشي عمومي مايع مورد نظر و در گروه كريستالوئيد رينگر لاكتات 10 ميلي ليتر / كيلوگرم و در گروه كولوئيد، ولوون 10 ميلي ليتر / كيلوگرم تزريق شد. فراواني بروز تهوع و استفراغ در طول ريكاوري ثبت و در فرم هاي مخصوص اين مطالعه جمع آوري شد. نتيجه: با توجه به 0/121=P.value در آزمون كاي دو كه بيشتر از 0/05 است متغير تهوع در دو گروه تفاوت معني داري نداشت. دو گروه مورد مطالعه از نظر ميزان استفراغ هم مورد بررسي و مقايسه قرار گرفتند كه با توجه به 0/136= P valueاز نظر آماري دو گروه با هم تفاوت نداشتند. بحث: ما در اين مطالعه از ولوون براي افزايش حجم داخل عروقي استفاده كرديم كه در مقايسه با گروه ديگر يعني رينگر لاكتات تفاوت آماري معني داري از نظر بروز تهوع و استفراغ نداشت.

Introduction: Nausea and vomiting after surgery takes place in20-30% of patients and these two together are the second most common complains of patients after surgery. We perform this study hoping that use of proper intravascular fluids has a role in decreasing nausea and vomiting after surgery. Materials and methods: This clinical trial study was performed on 60 female patients who aged between 20 to 60 years old and with score 1 and 2 of ASA who underwent diagnostic laparoscopy under general anesthesia. Fluids were injected 15 minutes before general anesthesia in all patients. We used 10ml/kg of ringer lactate in crystalloid group, and 10m l/kg voluven in colloid group. Incidence frequency of nausea and vomiting during recovery was recorded and collected in special formes of this study. Results: According to p-value= 0.121 in Chi-square test which is more than 0.05, nausea variant was not significantly different in two groups. The two study groups were assessed and compared about vomiting incidence which according to p-value=0.136 they did not have any statically significant difference. Discussion: In this study we used from voluven to increase intravascular volume which had no statically significant difference in incidence of nausea and vomiting comparing to other group which we used ringer lactate in it.