مقايسه روش تركيبي و مجزاي تسكيني-آرام بخشي تحت كنترل بيمار بر ميزان رضايت مندي در عمل جراحي فيكو

Comparing Patient Satisfaction Undergoing Combined vs. Dissociative Analgo- Sedation for Cataract Surgery

مقدمه: بيهوشي رژيونال امروزه به روش انتخابي براي بسياري از عمل هاي جراحي تبديل شده است. آرام بخشي مناسب همراه اين نوع بيهوشي، ترس و اضطراب مريض را كاهش داده و در كنار آن كيفيت بيهوشي رژيونال را بالا مي برد. چندين سال است كه روش هاي مختلفي براي آرام بخشي استفاده مي شود كه طي زمان نيز پيشرفت هاي قابل ملاحظه اي كرده است. سعي ما در اين مطالعه بررسي رضايتمندي جراح و بيمار طي عمل جراحي فيكو در بيماراني بود كه آرام بخشي را با روش تحت كنترل بيمار دريافت مي نمودند. مواد و روش ها: در اين مطالعه 72 بيمار با ASA كلاس 1 و 2 كه كانديد عمل جراحي فيكو بودند وارد مطالعه شدند. بيماران به دو گروه 36 نفره به صورت تصادفي تقسيم شدند. ابتدا براي هر بيمار يك IV تعبيه گرديد و 500 سي سي نرمال سالين تجويز گرديد. پروپوفل با دوز انفوزيوم 20 ميكروگرم / كيلوگرم / دقيقه و رمي فنتانيل با دوز ميكروگرم / كيلوگرم / دقيقه 0/02 براي بيمار تجويز گرديد كه شروع آرام بخشي 5 دقيقه قبل از تزريق بي حسي موضعي بود. در صورت درخواست بيمار به صورت بولوس با قفل كردن زمان[1] 5 دقيقه داروي آرام بخشي شامل 0/15 ميكروگرم / كيلوگرم / دقيقه رمي فنتانيل و 50 ميكروگرم / كيلوگرم / دقيقه پروپوفل تزريق گرديد. پس از شروع عمل طبق آموزشي كه از قبل به بيمار داده شده بود در گروه مجزا اگر در طول عمل احساس درد داشت با بالا آوردن دست چپ رمي فنتانيل و در صورت داشتن اضطراب با بالا آوردن دست راست پروپوفل دريافت مي نمود و در گروه تركيبي بيمار چه با درد و چه با اضطراب با بالا آوردن هر يك از دست ها تركيب هر دو دارو را به طور همزمان دريافت مي كرد. بنابراين با عدم اطلاع بيمار از نحوه تزريق دارو مطالعه يكسو كور انجام گرديد. يافته ها: ميزان رضايتمندي جراح - تكنيسين بيهوشي و بيمار در دو روش تفاوت معني داري نداشت. از نظر وقوع افت درصد اشباع اكسيژن تفاوت معني داري وجود نداشت. در گروه مجزا تعداد دفعات درخواست مسكن بيش از 2 برابر تعداد دفعات درخواست آرام بخش بود. از نظر تعداد بيماران درخواست كننده دارو و از نظر تعداد درخواست ها بين دو گروه تفاوت معني دار وجود نداشت. اگرچه مقدار رمي فنتانيل مصرف شده در دو گروه اختلاف معني داري نداشت دوز كلي پروپوفل مصرف شده در گروهي كه دو دارو را همزمان دريافت نمودند به طور معني داري بيشتر از گروهي بود كه داروها را به طور مجزا دريافت مي نمودند. نتيجه گيري: با مصرف آرام بخش كمتر و مسكن يكسان در هر دو گروه، گروه مجزا به اندازه گروه تركيبي توانست روش موثري باشد و از نظر ميزان رضايتمندي جراح، بيمار، تكنسين بيهوشي و امنيت تكنيك مورد استفاده بين دو گروه تفاوت معني داري وجود نداشت.

Introduction: Regional anesthesia today is the method of choice for the disease in a surgery. In keeping with this type of anesthesia, appropriate sedation reduced patient fear and anxiety and raises the quality of Regional anesthesia. For several years, various methods of Sedation have been used that the substantial progress has made over time. In this study, we have tried to satisfy surgeons and patients during surgery in patients who had received sedation with the Patient Control Sedation (PCS) method. Materials and Methods: In this study, seventy-two patients with ASA class I and II selected who were volunteers for surgery with cataract (feco). Patients were divided into 2 groups of 36 people randomly. First, for each patient, an IV was inserted and 500 cc of normal saline was injected. Propofol at doses of 20 μg/kg/min and Remifentanil at doses 0.02 μg/kg/min administered to patient that start sedation was 5 min before local injection. In case of request of the patient as Bolus with five minutes lock out time, sedation drug included 0.15 μg/kg Remifentanil and 50 μg/kg Propofol injected. According to the training that was given before operation, in separate group if the patient felt pain during the surgery with raising left hand to receive Remifentanil and if felt anxiety with raising right hand received Propofol. Patients in the combination group either pain or anxiety with hands up anyone who received the drug at the same time. Therefore, by failing to inform the patient of the injection, single blind study was conducted. Results: Satisfaction of the surgeon, anesthesia technicians and patients in both methods were non-significant differences in the separate group, the number of requests for analgesic was 2 times more than the number of requesting for sedative. In terms of the number of patients requesting drug and the number of applicants, there was no significant differences between two groups. Although the amount of Remifentanil used in the two groups showed non-significant difference, in the combination group total dose of Propofol was significantly higher than separate group Conclusion: By taking fewer amounts of analgesic and same sedative in both groups, separate groups as the combination group could be an effective way. In terms of the surgeon, patient satisfaction, anesthesia, technicians, and security techniques used in both groups, there was no significant difference