مفهوم ‌شناسي تأويل عرفاني«خليفه الهي» در سوره بقره

پژوهش حاضر، تبيين معناي تأويل عرفاني واژه «خليفه» درسوره بقره مي‌باشد.نظربه اهميت بررسي واژگان واصطلاحات قرآني،اين پژوهش پس ازبررسي معناي لغوي اين واژه با تدبر در آيات 30 الي 39 سوره بقره به دريافت مفهوم عرفاني«خليفه الهي»اقدام نموده و با استفاده ازمفاهيم واژگان وعبارات كليدي موجوددر آيات مذكور،به نظرمي‌رسد به معناي عرفاني اين لقب درانسان دست يافته است.درهمين راستا،ساختاروجودي«آدم»و رسالتش نيز مفهوم‌ يابي شده است.دراين تحقيق، تأثيرتعليم حقيقي «الاسماءكلها»درساختارانسان موردبررسي قرارگرفته است.نتيجه به دست آمده اين است كه:تجلي كامل اسماءالهي دروجودنوع انسان،شايدعامل اصلي براي تحقق صفت «خليفه الهي»در او باشد.وقوع اين امر،فرمانبرداري قواي همه عالم را از انسان درپي خواهدداشت كه درقالب سجده ملائكه برآدم درقرآن ازآن تعبيرشده است.درحقيقت ائمه عليهم‌ السلام كساني هستند كه اسما و صفات«رب العالمين» درمعناي اتم واكمل خود،درآن ها از قوه به فعل درآمده است واين معناي تأويل عرفاني «علم الاسماءكلها» است.