تأملي در آداب و رسوم و مسائل اجتماعي اهل فتوّت در متون نثر عرفاني تا پايان قرن ششم هجري

آيين فتوت و جوانمردي به عنوان طريقه‌اي شناخته شده در ميان مردم، در طول تاريخ جايگاهي چشمگير داشته است. جوانمردان همواره به صفاتي چون فداكاري، از خودگذشتگي، ايثار، شجاعت، سخاوت و... مشهور بوده‌اند. اين آيين از پيشينه‌اي بسيار طولاني برخوردار است و حتي قدمت آن را به دوران پيش از اسلام مي‌رسانند. طريقه فتوت و جوانمردي داراي رويكردهاي مهم و گوناگوني است كه از جمله مهمترين و شاخص‌ترين آن ها مي‌توان به رويكرد اجتماعي آن اشاره كرد. به گواهي تاريخ، جوانمردان در مسائل اجتماعي نقش بسيار مهم وتأثيرگذار بر عهده داشته و همواره موجد تحركات و جنبش‌هاي اجتماعي بوده‌اند. اهل فتوت در كنار نقش اجتماعي خودداراي آداب و رسوم ويژه‌اي نيز بوده‌اند كه پيوسته خودرا ملزم به رعايت آن مي‌دانسته‌اند. اين آداب و رسوم كمابيش در متون نثر عرفاني جلوه يافته است. در اين پژوهش قصد داريم تا به بررسي مسائل اجتماعي و چگونگي انعكاس آداب و رسوم اهل فتوت در متون نثر عرفاني تا پايان قرن ششم هجري بپردازيم. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي و بر پايه منابع كتابخانه‌اي و اسنادي است.