صحت احاديث «الكافي»؛ مقايسه و نقد ديدگاه سه حديث پژوه معاصر ‏

كتاب «الكافي» كهن‌ترين جامع حديثي در ميان كتب اربعه است. تأليف اين كتاب در ايام غيبت صغري بوده و محدث عاليقدري چون كليني، بيش از بيست سال براي تأليف آن زمان صرف كرده است. از اين رو، از آغاز تأليف، تا كنون چگونگي روايات آن از حيث صحت، مورد كاوش حديث پژوهان اماميه قرار گرفته است. برخي با توجه به مقدمه‌ي كليني بر كتاب، حكم به صحت تمامي روايات آن داده اند. برخي ديگر با عنايت به تعريف متأخران از حديث صحيح، اين نسبت را نپذيرفته‌اند و در صحت احاديث آن مناقشه كرده‌اند. در ميان حديث پژوهان معاصر، محمد باقر بهبودي ضمن رد صحت تمامي احاديث كافي، تنها كمي بيش از ربع احاديث آن را صحيح دانسته و كتابي از مجموعه‌ي اين احاديث با نام «صحيح الكافي» تأليف كرده است. هر چند در روش شناسايي احاديث صحيح و شناخت روايات معاريض، عليل و ضعيف، روشهاي بديعي از سوي وي ارائه شده است، ليكن روشها و معيارهاي او از سوي حديث پژوهان ديگر مورد نقد قرار گرفته است. افزون بر اين، اصل تأليف چنين كتابي نيز مورد انتقاد برخي از پژوهشگران معاصر واقع شده است. در ميان معاصران آيت الله سيد ابوالقاسم خويي و شاگرد وي مسلم داوري معيارهايي در جهت صحيح دانستن روايات بيشتري از الكافي مطرح كرده‌اند. اين مقاله سعي دارد ضمن بررسي مهمترين ديدگاههاي اين سه حديث پژوه معاصر در خصوص صحت احاديث كافي، به  مقايسه و نقد آنها بپردازد.