هم‌پايگي و پيامدهاي آن در شعر "تنها صداست كه مي‌ماند"

Parataxis and its consequences in the Poem: “Tanhā Sedāst Ke Mimānad”

شعر «تنها صداست كه مي‌ماند» از دفتر "ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد" فروغ فرخزاد از جمله اشعاري است كه مي‌توان آن را در زمرۀ متن‌هاي گشوده در نظر گرفت. يكي از مهمترين دلايل اين ويژگي، به كار گرفتن بندهاي هم‌پايه از آغاز تا پايان اين شعر است. بندهاي هم‌پايه، به مثابه تمهيدي بلاغي در اين شعر، با ايجاد زمينه‌اي براي مطرح شدن پرسش‌هاي ضمني، دلالت‌هاي صريح را به سوي دلالت‌هاي ضمني سوق مي‌دهند و بدين سبب، بستارهاي تفسيري را با طلب كردن مشاركت خواننده به وضعيتي مبتني بر گشودار تبديل مي‌سازند. در اين پژوهش تلاش شده است تا با تحليل گزاره‌هاي منفرد، در پيوند با ساختار و فرم كلي شعر، نشان داده شود كه چگونه بندهاي هم‌پايه، كه ظاهراً مستقل از يكديگر جلوه مي‌كنند، در فرآيند تفسير به يكديگر پيوسته مي‌شوند و به اين ترتيب، زمينۀ بازي مقيدي را ايجاد مي‌كنند كه بر اساس آن، معناهاي متن از خلال پيوند افق‌هاي انتظار مؤلف و متن و خواننده به دست مي‌آيند و انسجامي موقتي مي‌يابند؛ معناهايي كه با تغيير موقعيت سوژه، در جايگاه خواننده، دچار دگرگوني مي‌شوند.

The poem “Tanhā Sedāst Ke Mimānad” by Forough Farrokhzād in her book: “Imān Biāvarim Be Aghāze Fasle Sard” could be regarded as an open text. One of the most important reasons of this feature is the using of parataxis stanzas from the very beginning of the poem to the end. Parataxis stanzas, as a rhetorical arrangement, direct denotations to connotations by preparing the basis for rising implicit questions, and therefore change the interpretational closure to a disclosure-based situation by partnership of the reader. In this research, by analyzing independent statements in their unio‎n with structure and form of the poem, the focus was on showing how parataxis stanzas which seem independent from each other, join during the process of interpretation and so, make the basis for a bound play that based on that, meanings of the text emerge out of the unio‎n of horizons of expectations of author, text and reader and find a temporary coherence; meanings that change with alteration of subject’s situation as the reader.