سير زايش معنا در ساختار چندمتني «گلستان»

The Generation of Meaning in Multi-Textual Structure of Golestan

گلستان سعدي مجموعه‌اي از متن‌هاي خرد و مستقل (حكايات، جملات قصار و قطعات) را در خود جاي داده است. در تحليل چنين متني، اين پرسش پيش مي‌آيد كه چگونه مي‌توان اين متن چندمتني را به ­صورت يك مجموعۀ معنادار تحليل كرد؟ بنابراين هدف ما اين است كه سير زايشي معنا طي ساخت‌هاي گفتماني متفاوت و نقطۀ تجميع معنا در ‌ژرف‌ساخت نهايي را بررسي كنيم. بر اين مبنا، در تحقيق حاضر نشان مي­دهيم ساخت روايي (در دو سطح خرد و كلان) وظيفۀ عيني ت­بخشي به واحدهاي معنايي انتزاعي و منطقي را برعهده دارد كه در قالب جمله‌هاي قصار و به شيوۀ گزاره‌هاي فرازماني و فرامكاني بيان شده ­اند. ساخت نحوي بخش غيرروايي (جمله‌هاي قصار) جانشيني و انتزاعي است؛ اما ساخت نحوي بخش روايي، هم‌نشيني و عيني است. انطباق مقوله‌اي واحدهاي معناي اين دو سطح در روي مربع معنايي، حركتي نيمه­ نمادين و تقابلي از «وضعيت نقصان» به «وضعيت گلستان» را ترسيم مي‌كند. از اين رو، گلستان وضعيتي ارزشي است كه در پايان سير زايشي معنا در سطح گفتمان، همۀ واحدهاي معنايي پيشين را در خود جاي داده است.

Sa'di's Golestan consists of short and independent texts (folktales, sayings, and verses). For the sake of analysis, it could be wondered how such a multi-textual writing could be investigated as a meaningful whole. Thus, the study aims to analyze the generation of meaning through investigating the different discursive structures and the core of meaning in the ultimate deep structure. To this aim, it is argued that the narrative structure (micro and macro) is responsible for the objectification of the abstract and logical units of meaning, expressed through sayings and supra-temporal and supra-spatial statements. The structure of the non-narrative parts (sayings) is substitutional and abstract, while the structure of the narrative parts is collocational and concrete. The overlapping of the semantic units of these two levels shows a semi-symbolic and binary shift from the depletion condition to the Golestan condition. Therefore, Golestan is a value-laden condition, the semantic generation of which, in its discursive level, includes all of the previous semantic levels