مقايسه پيامدهاي ماسك لارنژيال با لوله تراشه در بيماران ويتركتومي

Comparing the outcomes of Laryngeal Mask Airway (LMA) with Endotracheal tube (ETT) in Vitrectomy cases

مقدمه در هر عمل جراحي، كنترل راه هوايي يكي از مهم ترين مهارت ها در ميان آنستزيولوژيست ها مي باشد. مشكلات موجود در كنترل راه هوايي از مهم ترين علل مورتاليتي و موربيديتي مربوط به بيهوشي مي باشد. ماسك لارنژيال با فراهم نمودن راه هوايي مطمئن طي بيهوشي عمومي با عوارض جدي و نياز به شل كننده هاي عضلاني همراه نيست، بنابراين ممكن است آلترناتيو مناسبي نسبت به لوله تراشه باشد. در اين مطالعه مي خواهيم پيامدهاي ماسك لارنژيال را با لوله تراشه در بيماران ويتركتومي مقايسه كنيم. مواد و روشها: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني دوسوكور در بيماراني كه تحت جراحي الكتيو ويتركتومي قرار داشتند، انجام شد. بيماران با سن 70-30 سال، كلاس ASA I-II ، وارد مطالعه شدند. براي اين طرح 72 نفر انتخاب شدند، روش انتخاب نمونه ها بصورت غيرتصادفي ساده (Sequential) بود، بدين ترتيب كه كليه افراد واجد شرايط به ترتيب مراجعه، تا تكميل حجم نمونه مورد نظر انتخاب شدند. سپس كليه افراد به شكل كاملا تصادفي به دو گروه 32 تايي ماسك لارنژيال و 40 تايي لوله اندوتراكئال تقسيم شدند.براي پري مديكيشن و القا و نگهداري بيهوشي در دو گروه يكسان بود. فشار خون و ضربان قلب قبل از القاء بيهوشي و پس از آن هر 15 دقيقه حين عمل تا پايان عمل ثبت مي گرديد. ميزان تهوع و استفراغ پس از عمل، گلو درد، سرفه، خشونت صدا در ريكاوري ثبت مي گرديد. ماسك لارنژيال با كاف پر خارج مي شد. پيامدهاي بيهوشي در ريكاوري توسط فرد غير مطلع از گروه ها بررسي مي شد. شدت درد براساس VS صفر بدون درد، 3-1 درد خفيف، 7-4 درد متوسط و 10-8 درد شديد سنجيده مي شد. يافته ها: تغييرات فشار خون متوسط شرياني و ضربان قلب در دو گروه به لحاظ آماري معني دار نبودند (P>0.05). ميزان گلودرد در گروه ماسك لارنژيال به طور معني داري كمتر بود(0/0001=p). ميزان بروز سرفه در بيماراني كه لوله تراشه داشتند بيشتر از ماسك لارنژيال بود ولي اين تفاوت معني دار نبود(P= 0.498). ميزان بروز خشونت صدا در بيماراني كه لوله تراشه داشتند بيشتر از ماسك لارنژيال بود كه اين تفاوت معني دار بود(P= 0.014). ميزان بروز تهوع در بيماراني كه لوله تراشه داشتند بيشتر از ماسك لارنژيال بود كه اين تفاوت معني دار بود(P= 0.008). ميزان بروز استفراغ در بيماراني كه لوله تراشه داشتند بيشتر از ماسك لارنژيال بود ولي اين تفاوت معني دار نبود(P= 0.435). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي بدست آمده در مطالعه حاضر، بنظر مي رسد ماسك لارنژيال، راه هوايي ايمن و مطمئني را طي بيهوشي عمومي در بيماران تحت جراحي ويتركتومي فراهم مي كند و با ثبات بيشتر هموديناميك و بروز عوارض بسيار كمي همراه است. همچنين ميزان رضايت مندي جراح در گروه ماسك لارنژيال عالي بود.

Introduction: Airway management is an important task for anesthesiologists in every surgery. Airway problems are among the most important causes of anesthesia related mortalities and morbidities. Laryngeal Mask Airway (LMA) could provide a reliable airway during anesthesia; moreover, muscle relaxation is not mandatory for its insertion so it could be a proper alternative for Endotracheal Tube (ETT). In this study we compared the outcomes of LMA and ETT. Methods and Materials: Seventy two patients aged 30 to 72 with ASA classification I and II, candidates for vitrectomy, entered this single blinded study and allocated into two groups of LMA (32 patients) and ETT (40 patients). Premedication, induction and maintenance was the same for both groups. Blood pressure and heart rate recorded before induction and every five minutes afterward. Nausea, vomiting, sore throat, cough and hoarseness evaluated and recorded in recovery room. Pain measured using Numerical Rating Scale (NRS). Results: Heart rate, blood pressure and coughing were not statistically different between two groups. Sore throat and hoarseness was less in LMA group and nausea was more in ETT group which were statistically meaningful. Conclusion: LMA could provide a safe and reliable airway in vitrectomy patients with less side effects