مقايسه اثر آدنوزين و وراپاميل در درمان تاكي كاردي فوق بطني حمله اي (PSVT)

Comparing the effects of Adenosine and Verapamil on Paroxysmal Supra Ventricular Tachycardia PSVT

مقدمه:تاكي كاردي حمله اي فوق بطني (PSVT) يكي از اورژانس هاي پزشكي و يك اتفاق شايع باليني است كه جامعه بزرگي از موارد بيماران تاكي كارد مراجعه كننده به اورژانس را شامل مي شود. سال ها درمان انتخابي PSVT وراپاميل بود. تبديل PSVT به ريتم سينوسي با داروي وراپاميل در كارآزمايي هاي باليني گذشته 60 تا 100 درصد گزارش شده است. آدنوزين نيزيك داروي ضد آريتمي است در درمان PSVT بكار مي رود و جديدتر از وراپاميل است و شروع اثر آن سريعتر از وراپاميل است. با توجه به اينكه كشور ايران جزء مناطق با دسترسي كمتر به داروي آدنوزين است و همچنين كمتر مطالعه اي درباره اثرات و عوارض اين دارو در ايران صورت گرفته است، در اين مطالعه قصد داريم به بررسي اثر اين دو دارو در درمان PSVT و همچنين عوارض جانبي آنها در بيماران مراجعه كننده به بخش اورژانس بپردازيم. روش اجرا: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تعداد بيماران 66 نفر بودند. تعداد 33 نفر در گروه آدنوزين و 33 نفر در گروه وراپاميل شركت داشتند. ويژگي هاي پايه ، اثر اين دو دارو در درمان PSVT و همچنين عوارض جانبي آنها بين دو گروه مقايسه شد. نتايج: توزيع سني و جنسي گروه ها تفاوت معني داري نداشت. مقايسه نتايج به دست آمده نشان داد ميانگين ضربان قلب پس از درمان در كل افراد 10/67 ± 79/46 بود كه در مقايسه با قبل از درمان 24/02±153/71 كاهش قابل ملاحظه اي را در هر دو گروه نشان مي دهد 0/01˂ p ميانگين ضربان قلب بعد از درمان در گروه آدنوزين 8/39± 87/27 و در گروه وراپاميل 5/95±71/66 است و بين دو گروه از لحاظ ضربان قلب بعد از درمان تفاوت معنيداري مشاهده مي شود0/01˂ p از بين كل افراد 12 نفر 18/2% عود داشتند كه در گروه آدنوزين 6 نفر 9/1% و در گروه وراپاميل 6 نفر 9/1% عود داشتند بين دو گروه از نظر داشتن عود اختلاف معني داري وجود نداشت p= 0.998 ميانگين مدت زمان تبديل به ريتم سينوسي در كل افراد 12/79±32/0 4 دقيقه بود. ميانگين مدت زمان تبديل به ريتم سينوسي در گروه وراپاميل 12/97±36/06 دقيقه و در گروه آدنوزين 11/45±28/03 دقيقه است و بين دو گروه از لحاظ مدت زمان تبديل به ريتم سينوسي بعد از درمان اختلاف معني داري مشاهده مي شود p= 0/010 نتيجه گيري: ميزان اثر بخشي داروي وراپاميل در مقايسه با آدنوزين در درمان PSVT بيشتر است ولي در اين دارو در مدت زمان بيشتري اين اثربخشي خود را نشان مي دهد. از نظر ميزان عوارض جانبي به جز سردرد كه در بيماران تحت درمان با آدنوزين بيشتر بود در ساير موارد بين دو دارو تفاوتي وجود نداشت

Introduction: There are multiple drugs options in the treatment of Paroxysmal Supraventricular Tachycardia (PSVT) after ineffective vagal stimulation. In this study we compare two of these treatments: verapamil versus adenosine triphosphate (ATP). Materials and methods: Sixty six patients with PSVT were randomly treated with either Verapamil (5 to 10 mg) or ATP (5 to 20 mg). The basal features of each group, and the efficacy and safety of the two drugs were compared. Verapamil failures were treated with ATP and vice versa. Results: The age and gender characteristics of both groups of treatment were similar. The mean heart rate after treatment was 87.27±8.39 and 71.66±5.95 in adenosine and verapamil groups respectively and significant heart rate differences observed between the groups after treatment (P< 0.001).Twelve patients had recurrence (18.2%), 6 in each group. There was no significant difference between the two groups in terms of recurrence (P= 0.998). Average time of conversion to sinus rhythm was 36.06±12.97 minutes and 28.03±11.45 in verapamil and adenosine groups respectively which was statistically meaningful (P =0.010). Conclusion: Verapamil is as effective in treating PSVT as ATP but has a delayed effect. Concerning side effects, there was no difference between two groups except headache which was more in adenosine group.