بررسي سرولوژيك تب كيو در بزها و گاوميش‌ هاي منطقه اهواز به روش الايزا

كوكسيلوز يا تب كيو با عامل كوكسيلا بورنتي در حيوانات اهلي معمولاً به صورت تحت باليني بروز مي كند، اگرچه با سقط و ناباروري نيز همراه مي باشد. نشخواركنندگان اهلي مهم ترين مخزن عامل بيماري بوده و از طريق شير، ادرار، مدفوع و ترشحات تنفسي و توليدمثلي آن را دفع مي‌كنند. استنشاق آئروسل هاي آلوده مهم ترين راه آلودگي انسان و حيوانات است. هدف از مطالعه حاضر تعيين شيوع سرمي تب كيو در بزها و گاوميش هاي منطقه اهواز بود. در اين بررسي، نمونه‌هاي خون به طور تصادفي از 137 رأس بز و 135 رأس گاوميش در شهرستان اهواز جمع آوري گرديد. سرم هاي تهيه شده، به روش الايزا از نظر آلودگي با  كوكسيلا بورنتي آزمايش شدند. شيوع سرمي تب كيو در بزهاي تحت مطالعه به طور كلي 31/34 درصد (21/4241/26 درصد، با فاصله اطمينان 95 درصد) و در گاوميش هاي تحت بررسي صفر درصد بود. آزمون مربع كاي نشان داد شيوع بيماري در گاوميش با شيوع آن در بز تفاوت معني‌داري دارد (001/0 p). آلودگي در بز ارتباط معني‌داري با رده‌هاي سني داشت. رگرسيون لاجستيك نشان داد كه در بز نسبت شانس بين سن برحسب سال و آلودگي 57/1 (08/2-19/1، با فاصله اطمينان 95 درصد) است (001/0 p) و با افزايش 1 سال سن حيوان، شانس آلودگي 57 درصد افزايش مي‌يابد و تغيير سن، 8/10 درصد از تغييرات آلودگي را توجيه مي‌كند. شانس آلودگي جنس ماده در بز 58/1 برابر جنس نر (47/6-03/1 برابر، با فاصله اطمينان 95 درصد) بود (05/0 p) و جنس حيوان 5/4 درصد از تغييرات آلودگي را توجيه مي كند. مطالعه حاضر نشان داد كه شيوع تب كيو در جمعيت بزهاي منطقه اهواز قابل توجه مي باشد. بنابراين، كوكسيلا بورنتي بايستي به عنوان يكي از عوامل عفوني زئونوز، توسط دامپزشكان و سياست‌گذاران بهداشتي مورد توجه قرار گيرد.