بررسي رخداد مسموميت آبستني با تعيين سطوح برخي از عناصر، متابوليت‌ها و كورتيزول خون در ميش‌هاي نژاد قزل

مسموميت آبستني در ميش يكي از بيماري هاي متابوليكي است كه در اثر كمبود گلوكز مادر در پاسخ به افزايش احتياجات تغذيه اي سريع جنين ايجاد مي شود. اين مطالعه به‌منظور بررسي سطوح برخي از عناصر و متابوليت ها و كورتيزول خون در ميش هاي آبستن قزل ايستگاه تحقيقاتي خلعت پوشان انجام گرفت. در اين بررسي از 50 رأس ميش در سه نوبت قبل از آبستني، دوره آبستني و قبل از زايش خون گيري شده و غلظت گلوكز، كلسيم، فسفر، اوره، پروتئين تام سرم خون با استفاده از روش اسپكتروفتومتري و غلظت هورمون كورتيزول سرم خون با استفاده از روش الايزا اندازه گيري شد. اثر شكم زايش روي غلظت گلوكز سرم خون تأثير معني دار داشت (P 0.01). غلظت فسفر در همه ميش ها در يك سطح بوده و اختلاف معني داري در بين ميش ها از نظر غلظت اين عنصر خوني وجود نداشت. اثر تيپ زايش روي همه موارد اندازه گيري شده غير معني‌دار بود. تاريخ خون گيري روي همه موارد اندازه گيري شده به‌جز فسفر تأثير معني دار داشت (P 0.01). وزن تولد بره سبب افزايش معني دار غلظت سرمي هورمون كورتيزول شد (P 0.01). همبستگي بين گلوكز و اوره منفي بود (0/16=r). ميان پروتئين تام و اوره سرم همبستگي (0/42=r) وجود داشته و ارتباط معني داري داشتند (P 0.01). همچنين ميان پروتئين تام و فسفر سرم همبستگي (0/21=r) وجود داشته و ارتباط معني داري داشتند (P 0.01). به طوركلي مي توان نتيجه گرفت كه با اندازه گيري و بررسي متابوليت هاي خوني و هورموني در طول آبستني دام مي توان از وقوع بيماري  مسموميت آبستني با استفاده از راهكارهاي مديريتي و جيره هاي مناسب پيشگيري كرد.